Pratt & Whitney JT3D
| ||
 | ||
| Dane podstawowe | ||
| Typ | dwuprzepływowy | |
| Kraj pochodzenia |  Stany Zjednoczone | |
| Producent | Pratt & Whitney | |
| Pierwsze testy | 1958 | |
| Zastosowanie | Boeing 707 Douglas DC-8 Boeing B-52 Stratofortress Lockheed C-141 Starlifter | |
| Liczba egzemplarzy | około 8600 | |
| Rozwinięto z modelu | Pratt & Whitney JT3C | |
| Dane techniczne | ||
| Średnica | 1 m | |
| Długość | 6,02 m | |
| Osiągi | ||
| Ciąg | 93,4 kN (TF33-PW-7) | |
JT3D – seria silników lotniczych dwuprzepływowych firmy Pratt & Whitney. Pierwsze testy naziemne ruszyły w roku 1958, zaś pierwszy oblot odbył się rok później, na służącym do testów bombowcu North American B-45 Tornado. W latach 1959–1985 wyprodukowano ponad 8000 silników JT3D, z których część służy do dzisiaj, zazwyczaj na maszynach wojskowych (jako TF33)
Projekt
W 1959 pojawiły się zamówienia na samoloty Boeing 707 od linii American Airlines oraz Douglas DC-8 od linii KLM. Silnikami, które miały napędzać te samoloty były JT3D, czynnik ten sprawił, że pojawiło się wiele zamówień na samoloty z tymi silnikami, bowiem były one wydajniejsze od silników JT3C, które początkowo napędzały Boeingi 707. Pierwszy samolot napędzany przez nowe silniki JT3D wszedł do służby 12 marca 1961, był to Boeing 707 dla linii American Airlines.
Kiedy linie lotnicze stopniowo zaczęły wycofywać z eksploatacji Boeingi 707, Siły Powietrzne Stanów Zjednoczonych (USAF) wykupiło część silników z tych samolotów, a następnie zamontowało je na tankowcach Boeing KC-135A, gdzie zastąpiły wysłużone silniki JT3C. Samoloty z wymienionymi silnikami otrzymały oznaczenie KC-135E.
Kolejnym samolotem, który posiadał silniki JT3D był bombowiec Boeing B-52 Stratofortress. Wersja "H" była właśnie wyposażona w powyższe silniki. USAF planuje eksploatację tego samolotu do 2040. Obecnie spada liczba aktywnych silników JT3D, na maszynach KC-135 są one zastępowane nowszymi silnikami CFM International CFM56, które oferują większą elastyczność w eksploatacji.
Samoloty z silnikami JT3D
| Ta sekcja wymaga określenia jasnych kryteriów wyboru. |
Cywilne
Wojskowe
- Boeing B-52 Stratofortress
- Boeing C-18
- Boeing C-135 Stratolifter
- Boeing KC-135 Stratotanker
- Boeing E-3 Sentry
- Lockheed C-141 Starlifter
- Northrop Grumman E-8 Joint STARS
| ||||||||||||||||||||||||||
Media użyte na tej stronie
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
U.S. Air Force Master Sergeant Gregory King (in flight suit), 445th Aircraft Generation Squadron (AGS), Wright Patterson Air Force Base, Ohio (USA), and Technical Sergeant Glenn Holly, 62nd AGS, McChord AFB, Washington (USA), along with two others move a damaged Pratt & Whitney TF33-P-7 turbofan engine to an awaiting engine cart after removing it from a Lockheed C-141B Starlifter, on the ramp at Naval Air Station Sigonella, Sicily (Italy), on 23 October 2001.