Prawo graniczne Debye’a-Hückla
Równanie Debye’a-Hückla lub prawo graniczne Debye’a-Hückla (ang. Debye-Hückel limiting law) – równanie pozwalające na wyznaczenie współczynników aktywności substancji w silnie rozcieńczonych roztworach (gdy siła jonowa roztworu dąży do zera). Nazwane na cześć jego odkrywców – Petera Debye’a i Ericha Hückla. Dzięki znajomości współczynników aktywności możliwe jest wyznaczenie aktywności substancji na podstawie jej stężenia
- – średni współczynnik aktywności jonów
- – stała (dla roztworów wodnych w temperaturze 298 K równa jest 0,509),
gdzie:
- – stała Faradaya,
- – stała Avogadra,
- – gęstość roztworu,
- – stała dielektryczna roztworu,
- – stała gazowa,
- – temperatura,
- – ładunki kationu i anionu wyrażone w jednostkach ładunku elementarnego,
- – siła jonowa roztworu.
- – stała Avogadra,
Na podstawie powyższego widoczne jest, że współczynniki aktywności są zawsze mniejsze od jedności (logarytm mniejszy od zera) i zbliżają się do jedności, gdy siła jonowa dąży do zera. Gdy siła jonowa przekracza wartość rzędu 0,001, graniczne prawo Debye’a-Hückla przestaje być spełnione. W takiej sytuacji można użyć empirycznego wzoru opisującego tzw. rozszerzone prawo Debye’a-Hückla.
Bibliografia
- Peter William Atkins: Chemia fizyczna. PWN, 2001, s. 236–240. ISBN 83-01-13502-6.