Prawy Sektor

Prawy Sektor

Państwo	Ukraina
Lider	Andrij Tarasenko
Data założenia	2014
Ideologia polityczna	nacjonalizm ukraiński, antykomunizm
Barwy	czerwień      czerń
Obecni posłowie	1/423
Strona internetowa

Prawy Sektor (ukr. Правий сектор) – ukraińskie ugrupowanie opozycyjne początkowo o charakterze niesformalizowanego ruchu nacjonalistycznego, a następnie (marzec 2014) partii politycznej.

Działalność

Ugrupowanie początkowo składające się przede wszystkim z młodzieżowych organizacji o nierzadko neofaszystowskich poglądach, grupujące także rosyjskojęzycznych Ukraińców. Ruch nie miał do marca 2014 stałej organizacji i hierarchii, jednak na główną postać Prawego Sektora wyrósł Dmytro Jarosz. Jako zorganizowana grupa powstał on w czasie protestów antyrządowych w Ukrainie zwanych Euromajdanem w latach 2013–2014, po raz pierwszy ujawnił się 1 grudnia 2013 roku, gdy ok. 200 członków organizacji zaatakowało na ul. Bankowej kordon milicji strzegącej budynków rządowych. Głównym członem Prawego Sektora byli członkowie organizacji Patriot Ukrajiny, Tryzub, Biały Młot, UNA-UNSO, mniejszych grupek nacjonalistycznych i piłkarscy ultrasi, głównie Dynama Kijów^[1].

Kijów, 1 stycznia 2015

Prawy Sektor jest przeciwny zarówno zbliżeniu z Rosją, jak i integracji z Unią Europejską, jakkolwiek poczuwa się on do dziedzictwa europejskiego. Członkowie organizacji odwołują się do tradycji Stepana Bandery, Romana Szuchewycza, a także OUN i UPA. Często też posługują się symbolami tych organizacji – tryzubem i czarno-czerwonym sztandarem. Ich głównym ideowym przeciwnikiem jest wyznająca podobne ideały Swoboda, jednak w ocenie Prawego Sektora, zbyt zachowawcza i zbyt bliska establishmentowi^[1].

Członkowie Prawego Sektora byli głównym trzonem sił samoobrony Euromajdanu, grupując się w paramilitarne oddziały – „sotnie”. W przeciwieństwie do innych protestujących wyposażeni byli w broń palną i odbywali regularne treningi, pod okiem weteranów wojny w Afganistanie. To głównie dzięki nim udało się przetrwać zmasowany atak milicji w nocy z 18 na 19 lutego 2014 roku^[1].

22 marca 2014 na zjeździe UNA-UNSO przekształciła się w partię polityczną Prawy Sektor. Jej przewodniczącym został Dmytro Jarosz^[2].

Priorytetem ugrupowania stała się walka zbrojna z prorosyjskimi separatystami. W tym celu powołano paramilitarną formację Ukraiński Korpus Ochotniczy (Добровольчий український корпус, ДУК)^[3].

W grudniu 2015 roku Dmytro Jarosz opuścił Prawy Sektor, nowym liderem ugrupowania został Andrij Tarasenko^[4].

Prawy Sektor w wyborach

Dmytro Jarosz w przedterminowych wyborach prezydenckich 25 maja 2014 otrzymał poparcie 0,7% ogółu wyborców (127 772 głosów)^[5]. W przedterminowych wyborach 26 października 2014 do Rady Najwyższej Prawy Sektor uzyskał dwunaste miejsce według liczby oddanych głosów (284 936 głosów co stanowi 0,80%) i nie pokonawszy progu 5% nie wszedł do parlamentu^[6]. W Radzie Najwyższej 2014 jedynym deputowanym Prawego Sektora (na 423 wybranych członków Rady) jest Dmytro Jarosz, wybrany w okręgu jednomandatowym w obwodzie dniepropetrowskim, gdzie uzyskał 21 074 głosy^[7].

2014 (Jarosz)		2014

Zobacz też

• Ołeksandr Muzyczko (Saszko Biały)

Przypisy

Bibliografia

• Jarosław Tomasiewicz: Skrajna prawica nacjonalistyczna na Ukrainie: ideologia, struktury, działalność /w:/ Implikacje konfliktu ukraińskiego dla polityki zagranicznej i bezpieczeństwa Polski. Aspekty polityczne, wojskowe, gospodarcze oraz społeczne. Pod red. Katarzyna Czornik, Miron Lakomy, Mieczysław Stolarczyk. Katowice 2015. ISBN 978-83-938760-5-1.