Prefektura Kumamoto

Prefektura Kumamoto
Nazwa japońska Kanji 熊本県 Transkrypcja Hepburna Kumamoto-ken
— prefektura —
Dolina Nangō widziana z przełęczy Takamori
Herb Flaga
Państwo	Japonia
Wyspa	Kiusiu
Region	Kiusiu
Siedziba	Kumamoto
Kod ISO 3166-2	JP-43
Gubernator	Ikuo Kabashima
Powierzchnia	7 409 km²
Populacja (2018[1]) • liczba ludności	1 798 000
• gęstość	243 os./km²
Plan
Symbole japońskie
Drzewo	cynamonowiec kamforowy (Cinnamomum camphora)
Kwiat	goryczka (Gentiana scabra var. buergeri)
Ptak	skowronek zwyczajny (Alauda arvensis)
Położenie na mapie
Strona internetowa
Portal Japonia

Prefektura Kumamoto (jap. 熊本県 Kumamoto-ken) – prefektura na wyspie Kiusiu (Kyūshū), w Japonii. Jej stolicą jest miasto Kumamoto^[1].

Prefektura Kumamoto rozciąga się wzdłuż zachodniego wybrzeża Kiusiu. Graniczy z: prefekturą Fukuoka na północy, prefekturą Ōita na północnym wschodzie, prefekturą Miyazaki na wschodzie i południowym wschodzie oraz prefekturą Kagoshima na południu. Jej zachodnie wybrzeża oblewają wody zatok: Ariake-kai, Shimabara-wan, Yatsushiro-kai (Shiranui-kai), które wychodzą na Morze Wschodniochińskie^[1].

Wyspy Amakusa

Około 60 km na południowy zachód od miasta Kumamoto usytuowana jest grupa wysp o nazwie Amakusa, składająca się (w granicach prefektury) z trzech dużych wysp (Oyano, Kami, Shimo) i setek mniejszych.

W XVI wieku dotarli tu pierwsi europejscy misjonarze, którzy przez wiele lat prowadzili swoją działalność krzewienia chrześcijaństwa, pozyskując znaczny procent mieszkańców i miejscowego daimyō, zanim religia ta została zakazana we wczesnym okresie Edo (1603–1868) przez siogunat Tokugawa. Na wyspach nadal znajduje się wiele muzeów i kościołów, które ukazują to religijne dziedzictwo. Główne wyspy są połączone ze sobą i Kiusiu mostami, a promy zapewniają połączenia z mniejszymi wyspami^[2].

W okresie Edo chłopi żyjący na wyspach Amakusa cierpieli głód, byli surowo traktowani, zmuszani do płacenia wysokich podatków i prześladowani z powodu wyznawanego przez nich chrześcijaństwa. W proteście dołączyli do chłopów z pobliskiego półwyspu Shimabara i wystąpili przeciwko swemu daimyō w latach 1637–1638. Powstanie zostało nazwane rebelią Shimabara, ponieważ toczyła się ona głównie na półwyspie. Bunt został stłumiony przez siogunat i zakończył się śmiercią kilkudziesięciu tysięcy rebeliantów, misjonarze zostali wydaleni z Japonii oraz przeprowadzono rozprawę z praktykującymi chrześcijanami w całym kraju, zwłaszcza w regionach Amakusa i Shimabara, gdzie religia ta była szeroko zakorzeniona.^[2].

Ci, którzy nadal praktykowali swoją wiarę chrześcijańską na tym obszarze, „ukryci chrześcijanie”, ukrywali ją pod przykryciem buddyzmu. Obrazy Matki Boskiej przypominały buddyjską Kannon, a krucyfiksy były wyryte z tyłu posągów buddyjskich lub ukryte w innych przedmiotach. Chrześcijanie zmienili także swoje modlitwy tak, aby przypominały śpiewy buddyjskie. Władze przeprowadzały coroczne kontrole mające na celu wykorzenienie chrześcijan. Jedną z metod sprawdzenia było skłonienie do deptania świętych obrazów (fumi-e). Chrześcijanie, którzy odmówili tego, byli torturowani, dopóki nie wyrzekli się swojej wiary lub nie zostali skazani na śmierć^[2].

Kurokawa Onsen

Kurokawa Onsen to jedno z atrakcyjnych japońskich miast z gorącymi źródłami, usytuowane około 20 km na północ od góry Aso. W krajobrazie miasta dominują naturalne kolory i materiały, drewniane budynki, ryokany, publiczne łaźnie, kąpieliska na świeżym powietrzu (rotenburo), gliniane mury, kamienne schody i przepływająca przez nie rzeka^[3].

Minamata

Miasto Minamata, położone w południowej części prefektury, wzdłuż wybrzeża zatoki Shiranui z widokiem na wyspy Amakusa. Zyskało złą sławę światową w latach 50. XX wieku w wyniku katastrofy zatrucia rtęcią tysięcy mieszkańców, spowodowanej zrzutem trujących ścieków do zatoki Minamata przez lokalną fabrykę. W ostatnich dekadach Minamata odbudowała swoją reputację, stając się modelowym miastem ekologicznym i promując programy recyklingu i ochrony środowiska. W granicach miasta znajdują się dwa kurorty z gorącymi źródłami: Yunotsuru Onsen i Yunoko Onsen^[4].

Galeria

Zobacz też

• Prześladowanie chrześcijan w Japonii
• Kościół katolicki w Japonii
• Protestantyzm w Japonii
• Kakure-kirishitan
• Muzeum 26 męczenników w Nagasaki
• Park Męczeństwa Chrześcijan w Ōkago
• Dziedzictwo „ukrytych chrześcijan” w regionie Nagasaki
• Park Narodowy Aso-Kujū

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Informacje biura podróży dot. prefektury (ang.)
• Oficjalna strona prefektury (ang.)