Prochor (diakon)

Święty
Prochor
diakon
równy apostołom
Ilustracja
Jan Ewangelista i Prochor (rosyjska ikona).
Data i miejsce urodzeniaw I wieku
Jerozolima ?
Data i miejsce śmierciw I/II wieku
Antiochia Syryjska (Antakya)
Czczony przezkościoły chrześcijańskie
Wspomnienie28 lipca (kat),
17 stycznia, 20 kwietnia lub
10 sierpnia (Kościoły wschodnie)
Sekcja fresku Fra Angelico: Św. Piotr konsekrujący „siedmiu wybranych” na diakonów; św. Szczepan jest pokazany na kolanach (kaplica Niccolina w pałacu papieskim w Watykanie).

Prochor, scs. Apostoł Prochor, diakon, – postać biblijna, diakon, święty Kościoła katolickiego, ormiańskiego, koptyjskiego i prawosławnego.

Żywot świętego

Żył w I wieku, a źródłem informacji o tej postaci jest Pismo Święte, gdzie wymieniony jest jako trzeci w grupie wybranych do wspomagania w posłudze apostołom Jezusa Chrystusa obok Szczepana (Stefana), Filipa, Nikanora, Tymona, Parmenasa i Mikołaja, prozelity z Antiochii[1]. Prochor jako jeden z cieszących się dobrą sławą, pełnych ducha mądrości[2] zgodnie z tradycją uważany jest za jednego z pierwszych diakonów, po tym, jak apostołowie modląc się włożyli na nich ręce[3].

W pięć stuleci później Acta Joannis zrobiły z Prochora ucznia św. Łukasza. Do martyrologiów trafił za sprawą św. Ado, który przypisał mu męczeńską śmierć w Antiochii. Inni badacze przypisywali mu też biskupstwo Nikomedii oraz że był uczniem Piotra Apostoła i towarzyszem podróży misyjnych Jana Ewangelisty.

Dzień obchodów

W synaksarionach Prochor wymieniany jest 28 lipca i 30 czerwca w grupie siedemdziesięciu dwóch uczniów Pańskich.

Jego wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 28 lipca.

Kościoły wschodnie, z uwagi na liturgię według kalendarza juliańskiego, wspominają Świętego:

Ikonografia

W ikonografii Wschodu św. Prochor przeważnie przedstawiany jest jako mężczyzna w średnim wieku z kasztanową, niedługą brodą. Ubrany jest w liturgiczne szaty biskupie, w dłoni trzyma Ewangelię. Niekiedy ukazywany jest w stroju typowym dla apostołów.

Imię

Imię Prochor pochodzi z greki od imienia Próchoros. Łacińskim odpowiednikiem jest Prochorus, a w Polsce imię to nosił jeden z pierwszych biskupów krakowskich.

Zobacz też

Przypisy

  1. Dz 6,2-5 w przekładach Biblii.
  2. Dz 6,3 w przekładach Biblii.
  3. Dz 6,6 w przekładach Biblii.
  4. podwójne datowanie

Bibliografia

  • Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: 'Księga imion i świętych'. T. 4: M-P. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 2000, s. 696. ISBN 83-7097-671-9.
  • ap. Prochor na cerkiew.pl (opr. Jarosław Charkiewicz)
  • ProchorusÖkumenisches Heiligenlexikon (niem.)

Linki zewnętrzne

Dz 6,1-6Biblia Tysiąclecia

Media użyte na tej stronie