Professional Graphics Controller

Karta PGC

Professional Graphics Controller (w skrócie PGC) z ang. profesjonalny kontroler graficzny.

Karta graficzna produkowana przez firmę IBM przeznaczona do zastosowań profesjonalnych. W momencie premiery (1984 rok) była to najbardziej zaawansowana karta tego typu do komputerów IBM XT. PGC była podłączana do dwóch gniazd ISA i składała się z 3 elementów (jeden był pomiędzy dwiema kartami w gniazdach). Ponieważ na PBC był osobny procesor był to teoretycznie osobny komputer odpowiedzialny za wyświetlanie grafiki.

Nowością w karcie była wysoka rozdzielczość ekranowa 640x480 z wykorzystaniem 256 kolorów. PGC była akceleratorem 2D oraz 3D. Oprócz swojego trybu pracy karta oferowała emulację karty CGA.

Karta w praktyce(z racji docelowego użytkownika systemów CAD) wykorzystywana była w niewielkiej części istniejącego oprogramowania, głównie CAD (IBM Graphical Kernel System, P-CAD 4.5, Canyon State Systems CompuShow, oraz AutoCAD 2.5)[1][2].

Karty zgodne produkowane przez niezależne firmy:

  • Vermont Microsystems IM-640, IM-1024[3]

Przypisy

  1. ↑ Professional Graphics Controller Notes, www.seasip.info [dostęp 2018-01-26].
  2. ↑ Kn Milburn. Upgrade of Professional-Level Drafting Product Packs a Punch. „InfoWorld”. 8 (39), s. 49, 1986-09-29. InfoWorld Media Group, Inc.. ISSN 0199-6649. 
  3. ↑ „InfoWorld”. 8 (38), s. 6, 1986-09-22. InfoWorld Media Group, Inc.. ISSN 0199-6649. 

Linki zewnętrzne

Standardy kart graficznych

Media użyte na tej stronie