Progress M1-5

Progress M1-5
Emblemat Progress M1-5
Dane misji
Indeks COSPAR2001-003A
ZaangażowaniRoskosmos
Pojazd
Statek kosmicznyProgress
Rakieta nośnaSojuz-U
Start
Miejsce startuBajkonur
Początek misji24 stycznia 2001
Orbita okołoziemska
Inklinacja orbity51,6°
Lądowanie
Miejsce lądowaniaOcean Spokojny
Lądowaniezniszczony 23 marca 2001

Progress M1-5 (ros. Прогресс М1-5) – statek zaopatrzeniowy serii Progress M, którego celem było ściągnięcie z orbity piętnastoletniej stacji kosmicznej Mir.

Przyczyny misji

Mir widziany z wahadłowca Discovery (STS-91), 12 czerwca 1998

Mir był siódmą i ostatnią obsadzoną załogą stacją kosmiczną zbudowaną przez ZSRR, a także pierwszą modularną stacją orbitalną w historii. Pierwszy moduł stacji – DOS-7 – został wystrzelony w 1986 roku. Po kilkunastu latach eksploatacji cała aparatura obiektu zaczynała się dość często psuć, więc wymagane były ciągłe naprawy. W 2000 roku przedsiębiorstwo Mir-Corp sfinansowało lot Sojuz TM-30, podczas którego załoga miała przystosować Mira do lotów komercyjnych. Celu tego nie udało się jednak zrealizować z powodu braku pieniędzy zarówno ze strony Mir-Corp, jak i Roskosmosu. Pod koniec 2000 roku zarząd Roskosmosu zdecydował o natychmiastowej deorbitacji stacji, by nie dopuścić do autodeorbitacji nad terenem zaludnionym, jaka miała miejsce w przypadku stacji Skylab w 1979 roku i Salut 7 w 1991 roku.

Decyzja Roskosmosu nie była przyjęta bez fali krytyki. Dyskusja w sprawie stacji miała miejsce w listopadzie 2000 roku w rosyjskiej Dumie Państwowej. 8 marca 2001 roku ulicami Moskwy przeszła manifestacja przeciwko zniszczeniu Mira. Odpowiednie pismo w tej sprawie otrzymał również prezydent Rosji Władimir Putin. W sprawie stacji podzieleni byli również kosmonauci. Fala krytyki w związku z końcem stacji Mir prócz Federacji Rosyjskiej ogarnęła również inne państwa na świecie.

Roskosmos wraz z RKK Energia odrzuciły argumenty protestujących, gdyż, (cyt.) "Obecny stan instrumentów pokładowych nie pozwala na bezpieczną eksploatację Mira", oraz "pozostawienie stacji na orbicie może doprowadzić do utraty kontroli nad Mirem, a w rezultacie do katastrofalnych konsekwencji, które może ponieść nie tylko Rosja, ale cały świat."

Przebieg misji

Do deorbitacji Mira wyznaczono pojazd typu Progress, oznaczony numerem M1-5. Początkowo miał lecieć z zaopatrzeniem na Międzynarodową Stację Kosmiczną, jednak ostatecznym celem pojazdu zostało zdjęcie stacji Mir z orbity i jej destrukcja.

Progress M1-5 wystartował z wyrzutni Gagarina w kazachskim kosmodromie Bajkonur 24 stycznia 2001 na pokładzie rakiety Sojuz 11A511U. 3 dni później podłączył się do portu cumowniczego modułu Kwant-1. Zanim wykonał manewr hamujący, spędził 2 miesiące na orbicie.

Deorbitacja miała 2 etapy: pierwszym było sprowadzenie stacji na orbitę o perygeum równym 160 km i apogeum 220 km. W tym celu dwukrotnie użyto silnika KTDU. Drugi i ostatni etap miał na celu wykonanie manewru hamującego i wprowadzenie Mira do atmosfery.

Progress M1-5 wraz z całą stacją wszedł w atmosferę i uległ zniszczeniu nad Oceanem Spokojnym 23 marca 2001 o 06:59:54 czasu polskiego.

Linki zewnętrzne

Deorbitacja Mira (animacja)

Media użyte na tej stronie

Mir on 12 June 1998edit1.jpg
Russia's Mir space station is backdropped over the blue and white planet Earth in this medium range photograph recorded during the final fly-around of the members of the fleet of NASA's shuttles. Seven crew members, including Andrew S.W. Thomas, were aboard the Space Shuttle Discovery when the photo was taken; and two of his former cosmonaut crewmates remained aboard Mir. Thomas ended up spending 141 days in space on this journey, including time aboard Space Shuttles Endeavour and Discovery, which transported him to and from Mir.
Progress-M drawing.svg
Progress-M logistics resupply spacecraft.