Projekt idealnego miasta Leonarda da Vinci
Projekt idealnego miasta – projekt architektoniczny miasta stworzony w 1487 r. przez włoskiego artystę renesansowego i naukowca, Leonarda da Vinci.
Pomysł
Pomysł wynikał ze skłonności artysty do utopijnych projektów. Powstał pod presją zarazy, której Leonardo był świadkiem w czasie pobytu w Mediolanie. W swoim zamyśle dążył do połączenia wymagań praktycznych i estetycznych.
Projekt
Miasto miało być przestronne, o geometrycznych i futurystycznych kształtach. W założeniu miały się tam znajdować liczne place, loggie, tunele i kanały. Notatki Leonarda ukazują jego 2 poziomy: pełniący funkcje estetyczno-społeczne górny poziom dla pieszych i dolny z bezpośrednim dostępem do sieci kanałów, przeznaczonych do transportu towarów i zwierząt, na magazyny, handel i mieszkania ludzi z niższych klas społecznych.
Ulice w projekcie są szerokie, wysokości fasad równe, a kominy strzeliste, by dym mógł rozchodzić się wysoko ponad dachami. Leonardo zaprojektował wysokie klatki schodowe w budynkach publicznych, gdyż kwadratowe, z ciemnymi kątami, ludzie wykorzystywali jako wychodki.
Leonardo snuł też przemyślenia na temat idealnej toalety:
Siedzisko latryny winno się obracać jak kołowrót w klasztorze i cofać do pozycji wyjściowej dzięki przeciwwadze. W suficie powinno być dużo otworów umożliwiających oddychanie[1].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Leonardo da Vinci, Lot wyobraźni, Drogi ucieczki, str. 220-221
Bibliografia
Media użyte na tej stronie
Projekt idealnego miasta
Projekt idealnego miasta
Projekt idealnego miasta