Promienice

Ten artykuł od 2011-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Promienice

Systematyka
Domena	eukarionty
Supergrupa	Rhizaria
Typ	Retaria
Podtyp	promienionóżki
Gromada	promienice
Nazwa systematyczna
Radiolaria Müller, 1858

Różne gatunki promienic

Promienice, radiolarie łac. Radiolaria – gromada promienionóżek obejmująca kilka tysięcy gatunków, żyjących wyłącznie w planktonie mórz o pełnym zasoleniu, zasiedlając wszystkie warstwy wód do głębokości 5 tysięcy metrów. Nieliczne gatunki są nagie, pozostałe zaś posiadają szkielet – zbudowany z krzemionkowych igiełek, które łączą się w środku ciała, albo z płytek o różnym kształcie (tworzą pokłady radiolarytów) – okrywający ciało tych pierwotniaków. Stanowią składnik planktonu zwierzęcego, są cudzożywne i drapieżne. Mają wielkość około 0,2 mm. Wykazują właściwości fluorescencyjne.

Promienice dzielą się na dwa nadrzędy: Polycystina i Phaeodaria. Nadrząd Polycystina obejmuje dwa rzędy:

• Spumellaria (€ – rec.): obejmuje formy o symetrii promienistej. Szkielet (krzemionkowy) jest najczęściej kulisty, elipsoidalny, dyskoidalny, niekiedy złożony z kilku osłonek zwanych sferami połączonych radialnymi słupkami, igłami lub beleczkami. Posiada wypustki cytoplazmatyczne (nibynóżki): aksopodia (długie) i filopodia (krótkie). Kolejne sfery mogą być także nałożone na siebie bezpośrednio bez dodatkowych struktur łączących. Najbardziej zewnętrzna sfera nosi nazwę kortykalnej, wszystkie wewnętrzne określa się jako modularne.
• Nassellaria (T – rec.): Obejmuje formy o przestrzennej symetrii osiowej, zbudowane z kilku segmentów. Pierwszy, najmniejszy umieszczony na biegunie apikalnym zwany jest cefalis, zakończony igłą apikalną, drugi większy zwany thorax jest kształtu trapezoidalnego, trzeci segment to abdomen. Po nim następują w zmiennej ilości segmenty postabdominalne.

Promienice tworzą odmiany fenotypowe, tzn. takie które odzwierciedlają wpływ środowiska na budowę szkieletu. Znane są bierne, pionowe przemieszczania radiolarii w ciągu doby: w dzień od powierzchni morza w głąb na 200-3500 m, w nocy następuje powrót w kierunku powierzchni. Cykl pionowej migracji ma ścisły związek z zooksantellami.

Zobacz też

• Promienica