Promot III
| |||
| Kategoria | WSMP | ||
| Konstruktor | Promot | ||
| Dane techniczne | |||
| Nadwozie | rama rurowa, karoseria z laminatów | ||
| Silnik | Łada 1,3 Łada 1,6 | ||
| Skrzynia biegów | Zaporożec | ||
| Historia | |||
| Używany | 1984–1999 | ||
| Mistrzostwa | |||
| Kierowców | 1988 – Andrzej Godula 1989–1990, 1996 – Mariusz Podkalicki 1989 – Andrzej Wojciechowski 1994 – Krzysztof Wodziński | ||
| Wyścigi | |||
| Wyścigi | ? | ||
| Wygrane | 22 | ||
| Pole position | ? | ||
| Najszybsze okrążenie | ? | ||
| |||
Promot III – samochód wyścigowy, skonstruowany przez Zbigniewa Kulczyńskiego w Ośrodku Techniczno-Zaopatrzeniowym pod marką Promot. Produkowany był w latach 1984–1986.
Historia
W 1984 roku w warszawskim Ośrodku Techniczno-Zaopatrzeniowym opracowano dokumentację techniczną Promota III. Nadwozie było rozwinięciem wersji używanej w Promocie II (rama rurowa), jednak w celu uzyskania lepszego rozkładu masy przesunięto do przodu pozycję kierowcy. Zawieszenie nie uległo zasadniczym zmianom w stosunku od poprzednika. Karoseria była wykonana z laminatów i składała się z czterech części, tj. dwóch boków, pokrywy silnika i górnego poszycia. Zamontowano tylny spojler. Samochód był napędzany przez silnik Łada 1,3, sprzężonej ze skrzynią biegów Zaporożec; w niektórych egzemplarzach przystosowanych do Formuły Mondial jednostka Łady miała pojemność 1,6 litra i moc 170 KM. Zbiornik paliwa umieszczony został za siedzeniem kierowcy, a chłodnice pochodzące ze Škody 105 umieszczono po bokach samochodu.
Model był udaną konstrukcją, ale nie był w stanie rywalizować z debiutującą w tym samym czasie Estonią 21. W Wyścigowych Samochodowych Mistrzostwach Polski uczestniczył do 1999 roku. Powstało jedenaście egzemplarzy samochodu.
Bibliografia
- Robert Steć: Polskie samochody wyścigowe. Opole: Studio conTEXT, 2011, s. 182–186. ISBN 978-83-930306-4-4.