Provocatio ad populum

Provocatio ad populum (łac. odwołanie do ludu, do ogółu) – zasada prawna.

W starożytnym Rzymie, w okresie republiki zasada wprowadzona przez konsula Waleriusza. Ujęta w ogólną całość tzw. przez ustawę lex Valeria de provocatione (300 p.n.e.)[1], na mocy której konsul nie mógł sam skazać na śmierć obywatela rzymskiego, lecz musiał go oddać pod sąd ludu. Prawo ograniczało w znacznym stopniu władzę konsulów.

Przypisy

  1. Wiesław Litewski, Rzymskie prawo prywatne, Warszawa 1994, s. 29. Piotr Kołodko Ustawodawstwo rzymskie w sprawach karnych. Od ustawy XII tablic do dyktatury Sulli s. 29 - 66.

Media użyte na tej stronie

REF new (questionmark).svg
Autor: Sławobóg, Licencja: LGPL
Icon for missing references