Prozelityzm
Ten artykuł od 2012-08 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Prozelityzm (gr. προσήλυτος, prosēlytos „obcy, przybysz“ od προσ, pros „w stronę“ oraz ἐλεύσομαι, eleusomai czas przyszły od ἔρχομαι, érchomai „przybywać“)[1] – nawracanie innych na swoją wiarę.
Geneza pojęcia
Pierwotnie, w Biblii, pojęcia tego używano w odniesieniu do poganina, który przyjął judaizm. Działalność misyjna i prozelityzm były jeszcze do niedawna pojęciami w zasadzie równoważnymi.
Chrześcijaństwo
Ujęcie pozytywne
W wydanej 14 grudnia 2007 przez Kongregację Nauki Wiary "Nocie doktrynalnej na temat niektórych aspektów ewangelizacji" mówi się, że prozelityzm rozumiany jako niezdrowy przymus do zmiany wyznania nie powinien mieć miejsca w chrześcijańskiej ewangelizacji. Jednak nie można mówić o prozelityzmie (w negatywnym tego słowa znaczeniu), gdy "chrześcijanin niekatolik, z przyczyn sumienia i przekonany o prawdzie katolickiej, prosi o wejście w pełną jedność z Kościołem katolickim"[2]. Pochwala się za to dążenie do jedności w wierze oparte na wzajemnym dialogu, który nie jest jedynie wymianą poglądów, ale także wymianą duchowych darów[3].
Ujęcie negatywne
We współczesnym dialogu ekumenicznym termin nabrał negatywnego, na poły politycznego znaczenia w odniesieniu do działalności chrześcijan, mającej na celu pozyskanie wyznawców z innych wspólnot chrześcijańskich poprzez przekupstwo, zastraszenie czy zewnętrzny przymus[4].
Problem prozelityzmu jest szczególnie często podnoszony przez Rosyjski Kościół Prawosławny w odniesieniu do Kościoła katolickiego. Problem ten pojawia się również we wzajemnych relacjach innych wyznań[5].
Zobacz też
- misja (religia)
- chrystianizacja
- islamizacja
- Minos Kokkinakis
Przypisy
- ↑ Słownik Wyrazów Obcych. slownik-online.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-02)]., Strong's Concordance: προσήλυτος
- ↑ Nota doktrynalna na temat niektórych aspektów ewangelizacji
- ↑ Nota doktrynalna na temat niektórych aspektów ewangelizacji, pkt.13
- ↑ Nota doktrynalna na temat niektórych aspektów ewangelizacji, pkt.8
- ↑ Por. adhortacja Jana Pawła II: Ecclesia in Europa, pkt.32