Przełęcz Kłodzka

Przełęcz Kłodzka

Przełęcz Kłodzka, widok od południowego wschodu
Państwo	Polska
Wysokość	483[1] m n.p.m.
Pasmo	Sudety Góry Bardzkie i Góry Złote
Sąsiednie szczyty	Podzamecka Kopa i Zamczysko
Położenie na mapie Sudetów Przełęcz Kłodzka
50°25′52,95″N 16°45′53,78″E/50,431375 16,764939

Widok z przełęczy na wschód, po prawej widać Sokolec

Przełęcz Kłodzka (niem. Heinrichswalder Pass, Pass von Neudeck, Neudecker Pass) – przełęcz na wysokości 483 m n.p.m. w południowo-zachodniej Polsce, w Sudetach, między Sudetami Środkowymi a Sudetami Wschodnimi.

Wcześniejsze nazwy przełęczy to: Heinrichswalder Pass, Pass von Neudeck, Neudecker Pass^[1].

Charakterystyka

Przełęcz położona jest na wschód od miejscowości Podzamek. Stanowi szerokie odkryte siodło o stromych zboczach i łagodniejszych podejściach, wcinające się między Góry Bardzkie i Góry Złote i oddzielające tym samym Sudety Środkowe od Sudetów Wschodnich^[1]. Podłoże przełęczy tworzą górnokarbońskie granodioryty i tonality masywu kłodzko-złotostockiego, pokryte plejstoceńskimi glinami zwałowymi i osadami deluwialnymi^[1]. Od południowej strony występuje niewielka soczewka hornfelsów. Ze względu na budowę przełęcz należy do najbardziej interesujących geologicznie miejsc w Sudetach. Obszar w pobliżu przełęczy zajmują łąki i pola uprawne, w górnej części północne skrzydło przełęczy porasta las świerkowy regla dolnego z domieszką drzew liściastych^[1]. Przez przełęcz prowadzi droga nr 46 łącząca Kłodzko ze Złotym Stokiem i dalej z południową częścią województwa opolskiego, autostradą A4 i drogą krajową nr 94 (E40)^[1].

Przez przełęcz w 1846 zbudowano nową drogę, która po modernizacjach służy do dzisiaj^[1].

Turystyka

Przez przełęcz prowadzi szlak turystyczny:

• – niebieski szlak z Barda do Lądka-Zdroju, będący częścią szlaku długodystansowego E3^[1].

Rejon przełęczy jest widokowy, a sama przełęcz stanowi punkt widokowy, z której roztacza się panorama ziemi kłodzkiej. Na przełęczy znajduje się przystanek PKS oraz parking^[1]. Na przełęczy znajdują się pozostałości po nieczynnej piaskowni^[1].

Przypisy

Bibliografia

• Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 12: Góry Bardzkie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1993, ISBN 83-85773-04-5.
• Krzysztof Radwański, Marcin Szymczak (red.): Atlas gór Polski. Sudety. Karpaty. Góry Świętokrzyskie. Warszawa: ExpressMap, 2008, s. 93. ISBN 836-0120-64-1.
• M. Staffa; Przewodnik turystyczny: Wędrówka przez Sudety Środkowe: Góry Wałbrzyskie – Góry Suche – Góry Sowie – Góry Bardzkie; Wyd. PTTK „Kraj”; Warszawa–Kraków 1982. ISBN 830-0004-76-9.