Przełęcz w Widłach
| ||
Widok od strony Łomnickiego Stawu | ||
Państwo | Słowacja | |
Wysokość | 2432 m n.p.m. | |
Pasmo | Tatry, Karpaty | |
Sąsiednie szczyty | Zachodni Szczyt Wideł, Wielki Szczyt Wideł | |
49°11′53,4″N 20°12′54,3″E/49,198167 20,215083 |
Przełęcz w Widłach (słow. Vidlové sedlo, niem. Gabelscharte, węg. Villa-horhos[1]) – przełęcz położona na wysokości 2432 m n.p.m.[2] (według wcześniejszych pomiarów 2417[3] lub ok. 2413[1] m) w słowackich Tatrach Wysokich, w długiej południowo-wschodniej grani Wyżniego Baraniego Zwornika. Znajduje się w Grani Wideł pomiędzy Zachodnim Szczytem Wideł na południowym zachodzie a Wielkim Szczytem Wideł na północnym wschodzie[4].
Przełęcz w Widłach jest wąska i bardzo głęboka, stanowi najniższy punkt w grani pomiędzy Łomnicą a masywem Kieżmarskiego Szczytu. Na południowy wschód opada z niej żleb do Łomnickiego Koryta, zbiegającego z kolei do Cmentarzyska[4].
Nie prowadzą na nią żadne znakowane szlaki turystyczne. Dla taterników stanowi dogodne, choć rzadko uczęszczane przejście między Doliną Łomnicką a Miedzianą Kotliną. Najłatwiej osiągnąć siodło z Łomnicy przez Łomnickie Koryto lub z Doliny Łomnickiej przez Cmentarzysko[4]. Po stronie Miedzianej Kotliny poniżej przełęczy znajdują się Miedziane Ławki, w rejonie których XVIII w. wydobywano rudę miedzi[1]. Dojście przez Wyżnią Miedzianą Ławkę na Przełęcz w Widłach jest trudniejsze niż od strony Doliny Łomnickiej[4].
Historia
Pierwsze wejścia:
- Karol Englisch i przewodnik Johann Hunsdorfer (senior), 12 sierpnia 1903 r. – letnie,
- Ernst Dubke, przewodnicy Johann Breuer i Johann Franz (senior), 17 lutego 1906 r. – zimowe[4].
Dawniej stosowana była też nazwa Wielka Przełęcz w Widłach[4].
Przypisy
- ↑ a b c Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania .
- ↑ Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 124. ISBN 83-909352-2-8.
- ↑ a b c d e f Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXII. Wyżnia Miedziana Przełączka – Mała Rakuska Czubka. Warszawa: Sport i Turystyka, 1979, s. 29–32. ISBN 83-217-2203-2.
Media użyte na tej stronie
Autor:
- Tatry mapa 2.png: ToSter 2 września 2008
- Poland location map white.svg:
- Poland location map.svg: NordNordWest
- derivative work: Mareklug
Mapa Tatr
Autor: Jerzy Opioła, Licencja: CC BY-SA 4.0
Szczyty grupy Łomnicy. Widok z Jagnięcego Szczytu
oriented mountain pass symbol : n ne e se