Przeźrocze (architektura)

Romańskie przeźrocza w opactwie cystersów w Wąchocku

Przeźrocze – nieoszklony, najczęściej ozdobny otwór w ścianie przepuszczający do wnętrza światło dzienne, najczęściej o dekoracyjnym wykroju, występujący w architekturze romańskiej, gotyckiej i architekturze islamu[1].

Najczęściej przedzielone było kolumienką i nazywane biforium lub poprzez podział dwiema kolumnami zwane triforium. Niekiedy przeźrocza wypełniane były kamiennym lub drewnianym dekoracyjnym ażurem lub też otwór był osłaniany prześwitującą płytką z alabastru, z pergaminu, lub też z woskowanego płótna czy rogu.

Takie przeźrocza były stosowane również we wnętrzu pomieszczeń tworząc między nimi galerię. W kościołach średniowiecznych tworzyły ozdobne łuki nad nawą boczną a wnętrzem kościoła bazylikowego.

Przypisy

  1. ↑ Witold Szolginia: Architektura. Warszawa: Sigma NOT, 1992, s. 131. ISBN 83-85001-89-1.

Bibliografia

  • Krystyna Zwolińska, Zasław Malicki, Mały Słownik Terminów Plastycznych, Warszawa: Wiedza Powszechna, 1990, ISBN 83-214-0590-8, OCLC 834081158.

Media użyte na tej stronie