Przecinek (znak diakrytyczny)
| Ș ș |
| Ț ț |
| Ģ ģ |
| Ķ ķ |
| Ļ ļ |
| Ņ ņ |
| Ŗ ŗ |
Przecinek jako znak diakrytyczny jest używany w alfabecie rumuńskim w połączeniu z literami S i T (Ș, Ț).
W języku łotewskim litery g, k, l, n (historycznie również r) pisane są również z przecinkiem poniżej znaku. Przez standard Unikod określane są jednak jako G, K, L, N, R z cedyllą. Związane to jest z ustaleniem nazwy w 1992 roku. Z punktu widzenia typograficznego są to jednak litery z przecinkiem.
Również w języku liwskim występują litery D, L, N, R, T z przecinkiem określane jako D, L, N, R z cedyllą. Problem jest tu jednak bardziej teoretyczny, gdyż tym językiem posługuje się zaledwie kilkaset osób na Łotwie.
Podobny znak to cedylla, używany często w języku rumuńskim zamiast właściwego znaku diakrytycznego.
W wielu językach - azerskim, baskijskim, francuskim, kurdyjskim, katalońskim, luksembuskim, mołdawskim, portugalskim, tureckim, turkmeńskim) występuje Ç, ç (C z cedyllą), a w językach: azerskim, turkmeńskim, kurdyjskim, tureckim i tatarskim - Ş, ş (S z cedyllą).
Litery ą, ę, į, ų, ǫ są to natomiast a, e, i, u, o z ogonkiem.
W Unikodzie przecinek diakrytyczny występuje w wersji:
| Znak | Unikod | Kod HTML | Nazwa unikodowa | Nazwa polska |
|---|---|---|---|---|
| ̦ | U+0326 | ̦ lub ̦ | COMBINING COMMA BELOW | przecinek dostawny dolny |