Przedpełk (wojewoda)

Przedpełk (zm. po 1273) – wojewoda poznański herbu Łodzia[1].

Życiorys

Wywodził się z rodu Łodziów; jego ojcem był Hugo, który najprawdopodobniej popierał książąt śląskich Henryka Brodatego i Henryka Pobożnego, gdy walczyli oni z Władysławem Odonicem o tron wielkopolski[2]. Henryk II nadał Przedpełkowi pięć wsi w Wielkopolsce i na pograniczu śląskim: Krosno, Trzebaw i Sowiniec k. Mosiny, Smolice i Sobiałkową Górę[2]. Gdy Henryk zginął w 1241 pod Legnicą Przedpełk poparł synów Władysława Odonica Przemysła I i Bolesława Pobożnego. W swych najstarszym znanych do dziś dokumentach książęta ci potwierdzili wcześniejsze nadania dla Przedpełka[2].

W następnych latach Przedpełk najprawdopodobniej brał udział w akcji odzyskiwania południowej Wielkopolski od książąt śląskich. W kolejnych latach otrzymał wiele tytułów: 1244 roku został kasztelanem przemęckim, w 1245 - zbąszyńskim, w 1246 - gnieźnieńskim. W latach 1249/1250 Przemysł I przeniósł go na kasztelanię poznańską, a wiosną 1252 roku nadał mu urząd wojewody poznańskiego[2]. Jako wojewoda Przedpełk często towarzyszył księciu i był oficjalnym świadkiem potwierdzającym wiele jego dokumentów, przykładowo, w 1253 roku przywileju lokacyjnego Poznania. Po śmierci Przemysła w 1257, Bolesław Pobożny utrzymał go na stanowisku wojewody[2]. Wiadomo, że służył jeszcze Przemysłowi II, m.in. w 1272 roku uczestniczył w wyprawie przeciw Brandenburgii, podczas której Przemysł odzyskał Strzelce i Drezdenko (w ekspedycji tej brał też udział kasztelan kaliski Janko Zaremba). Nie jest znana dokładna data śmierci, ale prawdopodobnie nastąpiła niedługo po 22 sierpnia 1273 roku[2].

Imię żony Przedpełka nie zachowało się. Wśród jego synów byli: Wincenty (kanclerz wielkopolski i proboszcz poznański), Mirosław (podczaszy kaliski w 1282, podkomorzy gnieźnieński w 1288, od 1294 kasztelan bniński), Mikołaj Przedpełkowic, wojewoda kaliski, oraz Bodzęta i Jarosław[2].

Przypisy

  1. Jan Dzięgielewski: Encyklopedia historii Polski: dzieje polityczne, Tom 2. Warszawa: Morex, 1995, s. 235. ISBN 978-83-904121-2-2.
  2. a b c d e f g Gąsiorowski i Topolski (red.) 1981 ↓, s. 596.

Bibliografia