Przedsław
Przedsław, Przecław, Przecsław, Przesław – staropolskie imię męskie, złożone z członów Przed- (pierwszy człon posiadał wiele różnych znaczeń, zależnych od znaczenia drugiego członu imienia) i -sław („sława”)[1]. Imię notowane w Polsce od 1153 roku[2]. Mogło oznaczać „ten, który stawia sławę ponad inne rzeczy”, „stawiający wyżej sławę”. Możliwe staropolskie zdrobnienia to: Przech, Przechno, Przeczek, Przeczko, Przeczk, Przeczka (masc.), Przeczeń, Przeczno, Przesz, Przeszek, Przeszko[1].
Żeńskie odpowiedniki: Przedsława, Przecsława, Przecława, Przesława.
Przedsław, Przecsław, Przecław, Przesław imieniny obchodzą
Osoby noszące imię Przedsław
- Przecław (zm. 1189), ofiarodawca na rzecz bożogrobców, być może biskup lubuski
- Przecław (zm. po 1311), kasztelan gnieźnieński
- Przecław (zm. 1344/5), łowczy łęczycki
- Przecław (zm. po 1378), kanonik i prepozyt gnieźnieński
- Przecław z Dmosic (zm. 1474), starosta spiski
- Przecław z Gułtów (zm. po 1378), kasztelan poznański, starosta kaliski, wojewoda kaliski
- Przecław z Osięcin (zm. 1303/5), kasztelan brzeski kujawski
- Przecław z Pogorzeli (zm. 1376), biskup wrocławski
- Przecław z Prusinowa (zm. po 1375), podkoni kaliski, sędzia poznański
- Przecław ze Służewa (zm. 1359/60), archidiakon gnieźnieński
- Przecław z Tchórzewa (zm. 1408), podkomorzy sieradzki
- Przecław z Żernik (2 poł. XIII w.), kasztelan gnieźnieński, rycerz i komes w służbie książąt wielkopolskich
- Przecław Lanckoroński, (zm. 1531), rzekomy hetman Kozaków, starosta chmielnicki
- Przecław Potulicki (1462-1485), kasztelan rogoziński
- Przecław Słota z Gosławic (zm. 1420), burgrabia poznański, autor wiersza O zachowaniu się przy stole
- Przecław Ziaja (zm. po 1237), kasztelan czechowski; stronnik Grzymisławy (żony Leszka Białego)
Postaci fikcyjne o imieniu Przedsław
- Przedsław, bohater Zdobycia Kołobrzegu i Psiego Pola – powieści Karola Bunscha z cyklu Powieści Piastowskie
Zobacz też
- Chorągiew kozacka Przecława Pawła Leszczyńskiego
- Przecławek – osada w Polsce
Przypisy
- ↑ a b A. Cieślikowa (red.), Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, t. 1, Kraków 2000, ISBN 83-87623-23-7
- ↑ W. Taszycki (red.), Słownik staropolskich nazw osobowych. T. 4 z. 2, (Pawlikowic-Pstrąg), Wrocław•Warszawa•Kraków•Gdańsk 1975
- ↑ Skorowidz imion, [w:] Donat Chruścicki, Skarbczyk imion, Ewa Wieczorek, wyd. 2, Stron 126, strony nieliczbowane; nakład 100.000 egz., Warszawa: Sport i Turystyka, 1986, s. 33, ISBN 83-217-2374-8, OCLC 833927072.
Bibliografia
- Donat Chruścicki: Skarbczyk imion. Wyd. 2. Warszawa: Sport i Turystyka, 1986, s. 33. ISBN 83-217-2374-8.