Przeginia (herb szlachecki)

Przeginia (Przegonia) – polski herb szlachecki.

Opis herbu

W polu czerwonym między dwoma półksiężycami złotymi, barkami ku sobie w słup taki sam miecz na opak w słup, w klejnocie pół smoka ziejącego ogniem, na którym prostopadle do paszczy taki sam miecz i półksiężyce jak na tarczy

Najwcześniejsze wzmianki

Znany jest zapis z 1398 i jedna pieczęć średniowieczna z 1421 i 1424 Piotra Wolframa, kanonika krakowskiego.

Herb ten uważany jest za odmianę herbu Ostoja ze względu na podobieństwo i miejsce występowania.

Herbowni

Bartkowski, Bątkowski, Blizicki, Bortkiewicz, Bratkowski, Domaracki, Dulski, Dyako, Dzwonkowski, Epimach, Fiedorowicz, Głodowski, Gołuski, Hryncewicz, Hryniewicki, Hryniewiecki, Hrynkiewicz, Huba, Hube, Kowalikowski, Kowalkowski, Kryński, Kryski, Ktahelski, Lisowski, Lissowski, Nićwieciński, Niewieściński, Nikonowicz, Odloczyński, Piechowicz, Plewaka, Plewako, Przegaliński, Przegon, Przegoń, Przepałkowski, Przezdomski, Sieracki, Strzegocki, Wietrzyński, Wolfram, Zakobielski, Zołczycki, Zwiartowski, Zwonkowski, Żołczycki, Żółcic.

Linki zewnętrzne

Zobacz też

Bibliografia

  • Ulanowski, Bolesław "Starodawne prawa polskiego pomniki", t.7, Kraków 1885
  • Gajl, Tadeusz "Herby szlacheckie Rzeczypospolitej Obojga Narodów"
  • Genealogia Dynastyczna

Media użyte na tej stronie