Przegląd Policyjny (1936–1939)

Przegląd Policyjny
Ilustracja
Numer 1 z 1939
Częstotliwośćco dwa miesiące
Państwo II Rzeczpospolita
AdresUl. Trębacka 11,
Warszawa
WydawcaPolicja Państwowa
Tematykaprawno-administracyjna
Pierwszy numerstyczeń 1936
Ostatni numerlipiec 1939
Redaktor naczelnyJózef Żółtaszek (1936–1938),
Leon Nagler (1938–1939)
Liczba stron80 (wzgl. 88)

Przegląd Policyjny – polski dwumiesięcznik Policji Państwowej, wydawany w II Rzeczypospolitej.

Historia

Pierwszy numer ukazał się w styczniu 1936 jako dwumiesięcznik pod redakcją insp. Józefa Żółtaszka (komendant PP województwa śląskiego), zaś w składzie komitetu redakcyjnego zasiedli Franciszek Kaufman, insp. Antoni Sitkowski, insp. dr Władysław Sobolewski, kpt. dypl. Juliusz Kozolubski, podinsp. Jan Misiewicz, podinsp. Stanisław Mittlener, nadkom. Wiktor Buliński (sekretarz redakcji do 1 września 1937), nadkom. Aleksander Domański, nadkom. Józef Jakubiec, nadkom. Stanisław Wasilewski[1], nadkom. Karol Stadler[2], nadinsp. dr Leon Nagler (zastąpił Józefa Żółtaszka na stanowisku redaktora od 19 marca 1938)[3], insp. Józef Piątkiewicz, insp. Jan Płotnicki[4], Konstanty Csadek (sekretarz redakcji od 1 września 1937)[5], insp. dr Józef Torwiński, Henryk Derczyński[6].

Czasopismo powołał komendant główny Policji Państwowej gen. bryg. Kordian Zamorski aby skupić na jego łamach myśli twórczą, rozproszoną, ale żywo kiełkującą w Korpusie Policyjnym[7], zaś w słowach wstępnych napisał, iż czasopismo zostało wydane do rąk polskiego policjanta[8].

Redakcja funkcjonowała przy ulicy Trębackiej 11[9]. Poza członkami redakcji w czasopiśmie publikowali Stefan Błocki, Stanisława Paleolog[10], Stanisław Czerwiński, Leon Izydorczyk, Ernst Schultze, Hans Schneikert[11], Kurt Daluege, Edmund Locard, Marian Wagner, Czesław Matysiak, Eugeniusz Hass, Stanisław Okęcki[12], Bruno Schultz, Władysław Goździewski, Alfred Laniewski, Henryk Strasmann, Marian Pieczarkowski[13], Wiktor Grzywo-Dąbrowski, Wiktor Borkowski, Leopold Potyka, Franciszek Duda[14], Władysław Łoziński, John Edgar Hoover[15], Edward Tekstor, Eugeniusz Roman Konopka, Wincenty Niedziela, Stanisław Szwedowski[16], Bronisław Mikulicz, Jan Bednarski[17], Leon Wachholz, Filip Lothar, Henryk Żółtowski, Jan Loho-Sobolewski[18], Józef Towiński, Adam Bobkowski, John Moylan[19], Władysław Nestorowicz, Lucjan Fajer[20], Stanisław Iwaszko[21], Henryk Gielb, Czesław Stronczak[22], Aleksander Reszczyński, Stanisław Manczarski[23], Bronisław Matecki, Witold Kaliszczak, Władysław Felc, Tadeusz Markiewicz, Witold Makowski, Stefan Urbański[24], Andrzej Bruchnalski, Roman Jabłoński, Stanisław Szura[25], Henryk Jacyna, Józef Wasserman[26], Józef Frankiewicz, Henryk Pogorzelski[27], Tadeusz Cyprian, Michał Wec, Eugeniusz Sadowski, Juliusz Kessler[28], Józef Sawczyn, Józef Szeryński, Paweł Horoszowski[29], Marek Bischoff[30], Stefan Garwacki, Jakub Hanus, Władysław Piniński[31].

Łącznie ukazało się 22 wydania czasopisma (po sześć numerów w 1936, 1937, 1938 oraz cztery w 1939).

Wznowienie wydawania periodyku o tej samej nazwie podjęła w 1991 Wyższa Szkoła Policji w Szczytnie[32].

Przypisy

  1. ↑ Wstęp. „Przegląd Policyjny”. Nr 1, s. 1, 1936. 
  2. ↑ Wstęp. „Przegląd Policyjny”. Nr 2, s. 89, 1936. 
  3. ↑ Kronika. „Przegląd Policyjny”. Nr 3 (15), s. 223, 1938. 
  4. ↑ Wstęp. „Przegląd Policyjny”. Nr 4, s. 269, 1936. 
  5. ↑ Kronika. „Przegląd Policyjny”. Nr 6 (12), s. 470, 1937. 
  6. ↑ Wstęp. „Przegląd Policyjny”. Nr 1 (19), s. 1, 1939. 
  7. ↑ Od redakcji. „Przegląd Policyjny”. Nr 1, s. 4, 1936. 
  8. ↑ Przedmowa Komendanta Głównego PP Generała Kordiana Zamorskiego. „Przegląd Policyjny”. Nr 1, s. 3, 1936. 
  9. ↑ Adres redakcji. „Przegląd Policyjny”. Nr 1, s. 1, 1936. 
  10. ↑ Treść. „Przegląd Policyjny”. Nr 1, s. 1, 1936. 
  11. ↑ Treść. „Przegląd Policyjny”. Nr 2, s. 89, 1936. 
  12. ↑ Treść. „Przegląd Policyjny”. Nr 3, s. 169, 1936. 
  13. ↑ Treść. „Przegląd Policyjny”. Nr 4, s. 269, 1936. 
  14. ↑ Treść. „Przegląd Policyjny”. Nr 5, s. 349, 1936. 
  15. ↑ Treść. „Przegląd Policyjny”. Nr 6, s. 437, 1936. 
  16. ↑ Treść. „Przegląd Policyjny”. Nr 1 (7), s. 1, 1937. 
  17. ↑ Treść. „Przegląd Policyjny”. Nr 2 (8), s. 81, 1937. 
  18. ↑ Treść. „Przegląd Policyjny”. Nr 3 (9), s. 161, 1937. 
  19. ↑ Treść. „Przegląd Policyjny”. Nr 4 (10), s. 241, 1937. 
  20. ↑ Treść. „Przegląd Policyjny”. Nr 5 (11), s. 321, 1937. 
  21. ↑ Treść. „Przegląd Policyjny”. Nr 6 (12), s. 401, 1937. 
  22. ↑ Treść. „Przegląd Policyjny”. Nr 1 (13), 1938. 
  23. ↑ Treść. „Przegląd Policyjny”. Nr 2 (14), s. 81, 1938. 
  24. ↑ Treść. „Przegląd Policyjny”. Nr 3 (15), s. 161, 1938. 
  25. ↑ Treść. „Przegląd Policyjny”. Nr 4 (16), s. 241, 1938. 
  26. ↑ Treść. „Przegląd Policyjny”. Nr 5 (17), s. 321, 1938. 
  27. ↑ Treść. „Przegląd Policyjny”. Nr 6 (18), s. 401, 1938. 
  28. ↑ Treść. „Przegląd Policyjny”. Nr 1 (19), s. 1, 1939. 
  29. ↑ Treść. „Przegląd Policyjny”. Nr 2 (20), s. 81, 1939. 
  30. ↑ Treść. „Przegląd Policyjny”. Nr 3 (21), s. 161, 1939. 
  31. ↑ Treść. „Przegląd Policyjny”. Nr 4 (22), s. 241, 1939. 
  32. ↑ O czasopiśmie. wspol.edu.pl. [dostęp 2018-04-11].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Przegląd Policyjny 1939-1.jpg
Przegląd Policyjny nr 1 z 1939