Przemysław Dymarski
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 24 kwietnia 1951 Wrocław | |
| doktor habilitowany nauk technicznych | ||
| Specjalność: cyfrowe przetwarzanie sygnałów w telekomunikacji | ||
| Alma Mater | Politechnika Wrocławska | |
| Doktorat | 1983 – elektrotechnika Wydział Elektroniki Politechniki Wrocławskiej | |
| Habilitacja | 2004 – telekomunikacja Wydział Elektroniki i Technik Informacyjnych Politechniki Warszawskiej | |
| profesor nadzwyczajny | ||
| uczelnia | Wydział Elektroniki i Technik Informacyjnych Politechniki Warszawskiej | |
| Okres zatrudn. | od 2010 | |
| Odznaczenia | ||
 | ||
Przemysław Grzegorz Dymarski (ur. 24 kwietnia 1951 we Wrocławiu[1]) – polski inżynier, doktor habilitowany nauk technicznych, specjalizujący się w cyfrowym przetwarzaniu sygnałów w telekomunikacji. Profesor nadzwyczajny Wydziału Elektroniki i Technik Informacyjnych Politechniki Warszawskiej[2].
Życiorys
Absolwent XII Liceum Ogólnokształcącego im. Bolesława Chrobrego we Wrocławiu. W 1974 ukończył automatykę na Wydziale Elektroniki Politechniki Wrocławskiej i zatrudnił się wówczas na tymże wydziale, a od 1976 na Wydziale Elektroniki Politechniki Warszawskiej, na stanowisku asystenta. Doktoryzował się w 1983 na Wydziale Elektroniki Politechniki Wrocławskiej na podstawie pracy przygotowanej pod kierunkiem Mieczysława Grobelnego[1], natomiast habilitację z telekomunikacji uzyskał na przełomie 2003[1] i 2004[2] na Wydziale Elektroniki i Technik Informacyjnych Politechniki Warszawskiej, pisząc rozprawę pt. Predykcyjne i wektorowe metody kompresji sygnału mowy[1].
Na Wydziale Elektroniki i Technik Informacyjnych w Zakładzie Systemów Teletransmisyjnych Instytutu Telekomunikacji pracuje od 1976, w tym od 1984 jako adiunkt, a od 2010 jako profesor nadzwyczajny. W 1986 odbył staż naukowy na École Nationale Supérieure des Télécommunications w Paryżu (dziś Télécom ParisTech). Został członkiem Komitetu Technicznego ds. Multimediów Polskiego Komitetu Normalizacyjnego[1].
Działalność naukowa
W pierwszych latach swojej aktywności brał udział w badaniach dotyczących projektowania i analizy nieliniowych dynamicznych układów elektronicznych. Następnie uczestniczył w pracach nad technikami kompresji sygnałów mowy przy pomocy technik wokoderowych. Od czasu odbycia stażu na École Nationale Supérieure des Télécommunications utrzymał wieloletnią współpracę z profesorem Nicolasem Moreau na tejże uczelni. Kontynuował badania związane z kodowaniem mowy, wykorzystując metodę CELP, a następnie kwantyzację wektorową. Ponadto, w ramach tej samej współpracy, zajmował się kompresją mowy poprzez modelowanie i znakowanie sygnałów. Skupiał się też na zagadnieniach rozpoznawania i syntezy mowy, jak również badaniu jakości sygnałów stosowanych w telekomunikacji[1].
Przemysław Dymarski stworzył i współtworzył ponad 100 publikacji, w tym kilka książkowych[3]. Publikował prace w czasopismach, takich jak „IEEE Transactions on audio, speech, and language processing” czy „Journal of Telecommunications and Information Technology”[4]. Wykładał szereg przedmiotów na Wydziale Elektroniki i Technik Informacyjnych Politechniki Warszawskiej[1].
W 2014 został odznaczony Złotym Medalem za Długoletnią Służbę[3].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g Przemysław Grzegorz Dymarski. [dostęp 2020-02-19].
- ↑ a b Dr hab. inż. Przemysław Grzegorz Dymarski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2020-02-19].
- ↑ a b Dymarski Przemysław Grzegorz. [dostęp 2020-02-19].
- ↑ Przemysław Dymarski (publikacje i cytowania). scholar.google.pl. [dostęp 2020-02-19].
Media użyte na tej stronie
Baretka: Złoty Medal za Długoletnią Służbę