Przemysław Warmiński

Przemysław Warmiński
Data i miejsce urodzenia

14 marca 1908
Bydgoszcz

Data i miejsce śmierci

26 września 1939
Warszawa

Obywatelstwo

Polska

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920-1941) Brązowy Krzyż Zasługi

Przemysław Maria Longinus Warmiński (ur. 14 marca 1908 w Bydgoszczy, zm. 26 września 1939 w Warszawie) – polski tenisista i hokeista.

Życiorys

Był synem Emila Józefa (1881-1909), lekarza i polskiego działacza narodowego w Bydgoszczy, oraz Haliny z Mayów (1883-1973). Ukończył studia prawnicze. Był wieloletnim zawodnikiem AZS Poznań, zdobył dwa tytuły mistrza Polski (1932 w deblu z Ignacym Tłoczyńskim, 1930 w mikście z Jadwigą Jędrzejowską). Był wicemistrzem Polski w grze pojedynczej w 1929 oraz w deblu w 1929 i 1930. Wystąpił czterokrotnie w meczach Pucharu Davisa (w latach 1928–1932), ale wszystkie pojedynki przegrał (dwa single z Duńczykami i dwukrotnie debel z Brytyjczykami, partnerując Ignacemu Tłoczyńskiemu i Józefowi Hebdzie). Również w barwach AZS Poznań uczestniczył w ligowych rozgrywkach hokejowych, zdobywając mistrzostwo Polski w 1934. W 1938 objął funkcję trenera reprezentacji narodowej w hokeju.

W okresie międzywojennym był działaczem Korporacji Akademickiej Baltia i organizacji narodowych – Związku Akademickiego Młodzież Wszechpolska oraz Obozu Narodowo-Radykalnego[1].

Informacja o nabożeństwie za P. Warmińskiego w 1948 (Tygodnik Powszechny)

Po zakończeniu kariery sportowej został cenionym dziennikarzem[2]. Pisał, między innymi, teksty o zdobyczach politycznych Niemiec i o sytuacji w Niemczech – a wszystko to w latach 1938–1939[3]. Pomimo działania w ONR ostrzegał głośno przed niebezpieczeństwem grożącym ze strony Niemiec hitlerowskich, co było, jak na ten okres, nietypowe[4].

Zmobilizowany we wrześniu 1939 jako podporucznik, zginął w obronie Warszawy. Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera C25-3-19)[5].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Ksawery Pruszyński, Przemysław Warmiński, „Wiadomości Polskie”, I (32–33), Londyn, 27 października 1940, s. 5, Cytat: [...] wziął Warmiński czynny udział w ruchu politycznym kraju, wstępując w szeregi Obozu Narodowo-Radykalnego. [...] umiał w swej działalności ustrzec się od wszystkiego, co ludzi takich jak my, żądających utopijnie, po zachodnioeuropejsku, pewnej kultury w polityce. mogłoby razić. Jak na ONR nie było to mało..
  2. ↑ Ksawery Pruszyński, Przemysław Warmiński, „Wiadomości Polskie”, I (32–33), Londyn, 27 października 1940, s. 5, Cytat: Do redakcji [...] przyszedł z boiska sportowego, a nie z atmosfery zebrań bratniackich. Wniósł tu sportową szczerość, fair play w dyskusji, jasność obserwacji, czujność odruchów, celowość reakcji. Było to dziennikarstwo oparte na solidnej informacji dalekie od złej woli, stronniczości, insynuacji, napastliwości..
  3. ↑ Ksawery Pruszyński, Przemysław Warmiński, „Wiadomości Polskie”, I (32–33), Londyn, 27 października 1940, s. 5, Cytat: Zaczęło się to w maju 1938. Wyjechał wówczas do Czechosłowacji, gzie zaczynało już być gorąco. [...] Nikt nie dostrzegł chyba całej grozy czechosłowackiego dramatu jak właśnie Warmiński, [...] nikt go tak nie umieścił logicznie w ramach hitlerowskiego snu o wielkiej Rzeszy [jak Warmiński]. Z Pragi przeszedł Warmiński do Berlina. Był tam rok. Po kilku już tygodniach [...] zorientował się w prawdziwym stanie rzeczy. [...] W oczach ich [władz II RP] Warmiński był dywersantem, panikarzem, defetystą, warchołem.
  4. ↑ Ksawery Pruszyński, Przemysław Warmiński, „Wiadomości Polskie”, I (32–33), Londyn, 27 października 1940, s. 5, Cytat: [...] w porę dostrzegł cały ogrom i grozę niebezpieczeństwa niemieckiego. Czynił to zaś w chwili, w której w Polsce najmniej o tym mówiono, i w środowisku, które właśnie wtedy szereg innych spraw i innych niebezpieczeństw wysuwało na plan najpierwszy. [...] zapiszą mu to kiedyś za najwyższą zasługę, że w latach 1938–1939 szwargot żydowskich kramików nie zagłuszył – w jego przynajmniej uszach – zbliżającego się łoskotu niemieckich czołgów.
  5. ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
  6. ↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 106 „za zasługi na polu rozwoju sportu”.

Bibliografia

  • Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2020-01-04] (ang.).
  • Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2020-01-04] (ang.).
  • Mała encyklopedia sportu (przewodniczący Komitetu Redakcyjnego Kajetan Hądzelek), tom II: L-Ż, Wydawnictwo „Sport i Turystyka”, Warszawa 1987, s. 595.
  • Janusz Kutta, Emil Józef Warmiński, [w:] Bydgoski słownik biograficzny, tom I (pod redakcją Janusza Kutty), Kujawsko-Pomorskie Towarzystwo Kulturalne, Bydgoszcz 1994, s. 112 (informacje w życiorysie ojca).

Linki zewnętrzne

Trenerzy reprezentacji Polski w hokeju na lodzie
Skład reprezentacji Polski w hokeju na lodzie na Mistrzostwach Świata 1938
Bramkarze
Obrońcy
Napastnicy
Trener

Media użyte na tej stronie

Ice hockey pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Ice hockey
POL Krzyż Walecznych (1920) BAR.svg
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).
POL Brązowy Krzyż Zasługi BAR.svg
Baretka: Brązowy "Krzyż Zasługi".
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
7.11.1948 Warminski (Tygodnik Powszechny).jpg
Ogłoszenie w Tygodniku Powszechnym z 7.11.1948 r. o nabożeństwie za ppor. Przemysława Warmińskiego.