Przenikanie
Przenikanie (ang. infiltration) – forma manewru taktycznego[1][2] (natarcia[3]), w którym wojska wchodzą małymi zgrupowaniami w ugrupowanie obronne przeciwnika[4]. Może być stosowane do opanowania słabo bronionych obiektów w celu zdobycia kluczowego terenu lub zakłócenia działań w obszarze tyłowym przeciwnika[5][6]. Przenikanie stosuje się zwykle w połączeniu z innymi formami manewru[7][8]. Istotne znaczenie ma zachowanie skrytości działań do momentu uderzenia na wyznaczony obiekt[3]. Siły przenikające nie powinny wiązać się w przypadkowe potyczki z przeciwnikiem, a raczej powinny go unikać[9].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Regulamin działań 2008 ↓, s. 23.
- ↑ Ściborek (red.) 1995 ↓, s. 21.
- ↑ a b Jakubczak (red.) 2003 ↓, s. 283.
- ↑ Laprus (red.) 1979 ↓, s. 341.
- ↑ Polak i Joniak 2014 ↓, s. 232.
- ↑ Dakudowicz (przew.) 2000 ↓, s. 23.
- ↑ Regulamin działań 2008 ↓, s. 24.
- ↑ Huzarski 2001 ↓, s. 26.
- ↑ Załęski 2018 ↓, s. 221.
Bibliografia
- Tadeusz Dakudowicz (przew.): Podręcznik walki pododdziałów wojsk zmechanizowanych. Warszawa: Dowództwo Wojsk Lądowych. Wyższa Szkoła Oficerska im. Tadeusza Kościuszki, 2000.
- Michał Huzarski: Taktyka ogólna wojsk lądowych. Warszawa: Akademia Obrony Narodowej, 2001. ISBN 83-88062-91-3.
- Ryszard Jakubczak (red.): Obrona narodowa w tworzeniu bezpieczeństwa państwa. Warszawa: „Bellona”, 2003. ISBN 83-11-09744-5.
- Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979. ISBN 83-11-06229-3.
- Andrzej Polak, Jacek Joniak: Sztuka wojenna. Warszawa: Akademia Obrony Narodowej, 2014. ISBN 978-83-7523-273-8.
- Regulamin działań wojsk lądowych. Warszawa: Dowództwo Wojsk Lądowych, DWLąd. Wewn. 115/2008..
- Zbigniew Ściborek (red.): Działania taktyczne wojsk lądowych. Warszawa: Akademia Obrony Narodowej, 1995.
- Krzysztof Załęski: Siły zbrojne. Teoria i praktyka funkcjonowania. Warszawa: Dyfin SA, 2018. ISBN 978-83-8085-693-6.