Przeraźliwe echo trąby ostatecznej

Drzeworyt nieznanego autorstwa pt. Męka słyszenia, ilustracja w Przeraźliwym echu trąby ostatecznej, Kraków 1695 r.

Przeraźliwe echo trąby ostatecznej – poemat Klemensa Bolesławiusza wydany w 1670 w Poznaniu lub, według innych źródeł, w 1674 w Krakowie[1][2]. Zawierał opis życia po śmierci. Był bardzo popularny – do końca XVIII w. ukazało się około dziesięciu wydań utworu, a w wieku XIX – dwanaście wydań[1]. Wydanie poematu ozdobione było drzeworytami.

W wizji Bolesławiusza po Sądzie Ostatecznym w raju będzie odbywać się bankiet, na którym podawane będą drogie i wyśmienite potrawy, panować będzie też nastrój gościnności. W piekle natomiast spożywane będą różne płazy i gady, które następnie będą gryzły wnętrzności biesiadników. Ci, którzy za życia kradli będą w piekle obdzierani ze skóry.

Przypisy

  1. ↑ a b Czesław Hernas: Barok. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002, s. 553. ISBN 83-01-13846-7.
  2. ↑ Klemens Bolesławiusz, Przeraźliwe echo trąby ostateczney abo cztery rzeczy ostatnie człowieka, wyd. 1674., polona.pl [dostęp 2018-06-25].

Bibliografia

  • Czesław Hernas: Barok. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002. ISBN 83-01-13846-7.
  • Klemens Bolesławiusz, Przeraźliwe echo trąby ostatecznej. Wydał Jacek Sokolski, instytut Badań Literackich, Warszawa 2004, ISBN 83-89348-34-9.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Meka slyszenia (Przerazliwe echo traby ostatecznej).jpg
Drzeworyt nieznanego autorstwa pt. "Męka słyszenia" - ilustracja do "Przeraźliwego echa trąby ostatecznej" Klemensa Bolesławiusza. Kraków 1695.