Przewężenie Ranviera
Przewężenie Ranviera (cieśń węzła, węzeł Ranviera) – przerwy, które występują między komórkami osłonki mielinowej. W przewężeniu zostaje wzmocniony impuls sygnału nerwowego. Osłonka mielinowa wymusza przepływ impulsów od przewężenia do przewężenia, pełniąc funkcję elektrycznej izolacji przyspieszającej sygnał elektryczny.
W tych przewężeniach błona komórkowa aksonu (zawierająca gęsto rozmieszczone kanały jonowe) nie jest osłonięta mieliną, a więc kontaktuje się z płynem pozakomórkowym. Dzięki temu prąd przenosi się skokowo od węzła zdepolaryzowanego do węzła będącego w spoczynku – impulsy nerwowe skaczą. Przewodzenie skokowe (saltacyjne – łac. saltare) jest znacznie szybsze niż przewodzenie ciągłe we włóknach niezmielinizowanych. Potencjał czynnościowy sięga do 140 mV. Przewężenia mają długość rzędu 1 μm i poprzedzielane są mniej więcej regularnie odcinkiem zmielinizowanym o długości 50 μm–1 mm[1].
Gradient potencjału w przewężeniu jest znacznie większy niż w zmielinizowanym odcinku aksonu.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia człowieka. Wyd. 11(7). T. 1: Anatomia ogólna : kości, stawy i więzadła, mięśnie. Warszawa: PZWL, 1999, s. 152.
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.
Media użyte na tej stronie
The Star of Life, medical symbol used on some ambulances.
Star of Life was designed/created by a National Highway Traffic Safety Administration (US Gov) employee and is thus in the public domain.Autor: Marek M, Licencja: CC BY-SA 4.0
Przewężenie Ranviera; preparat mikroskopowy