Przewodnik w wycieczkach na Babią Górę, do Tatr i Pienin

Przewodnik w wycieczkach na Babią Górę, do Tatr i Pienin – pierwszy polski przewodnik poświęcony w dużej części Tatrom[1][2]. Wydany został w Krakowie w 1860 r., nakładem Juliusza Wildta. Jego autorem był ks. Eugeniusz Janota.

Przewodnik... różni się formą od współczesnych przewodników. Stanowi formę pośrednią między poradnikiem, vademecum[2] i monografią krajoznawczą. Liczy 92 strony druku, z czego sam tekst to 64 strony (w tym obszerny wykaz literatury). Pozostałą część zajmują wykazy roślin typowych dla Tatr, Pienin oraz Babiej Góry, cytowane tu z rękopisów Feliksa Berdau'a.

Jak to stwierdził sam autor na wstępie, "(...) przewodnik ogranicza się do Tatr polskich albo właściwiej nowotarskich (..)" i przeznaczony jest dla "(...) podróżujących przybywających od Krakowa lub z Królestwa."[3] Oprócz bardzo zwięzłych opisów samych gór znaleźć w nim można opisy niektórych miejscowości na trasach pomiędzy Krakowem a Zakopanem oraz opisy miejscowości u podnóża gór (tylko właściwe Podhale). Zwracają uwagę szeroko ujęte niektóre wątki historyczne przy skromności opisu zjawisk przyrodniczych i zupełnej nieobecności tematów etnograficznych. Książka zawiera szkicową, czarno-białą mapę pt. "Hale i Podhale Nowotarskie" w podziałce 1 mila austriacka[4] = 2½ cala wiedeńskiego[5] (opisy w tekście) oraz panoramę Tatr ("Widok Tatr Nowotarskich od Zakopanego").

Przypisy

  1. ↑ przewodniki, z-ne.pl [dostęp 2020-07-09].
  2. ↑ a b Jan Reychman, Przewodniki do Tatr, Pienin i Szczawnic Walerego Eljasza [w:] „Ziemia”, rok XXXVIII, czerwiec-sierpień 1947.
  3. ↑ Janota Eugeniusz: Przewodnik w wycieczkach na Babią Górę, do Tatr i Pienin, nakładem Juliusza Wildta, Kraków 1860 , s. 4
  4. ↑ Ok. 7586 m
  5. ↑ 1 cal wiedeński = 26,34 mm

Bibliografia