Przewody Wolffa
Przewody Wolffa, także jako przewody śródnercza[1] lub przewody pranercza[2] – moczowody pierwotne pełniące funkcje wyprowadzania moczu u samic bezowodniowców, a u samców z wyjątkiem kręgoustych i ryb kostnoszkieletowych również funkcje nasieniowodów.
Rozwój u owodniowców
U owodniowców podlegają przekształceniom w męskie drogi płciowe i moczowody obu płci.
U człowieka, u zarodków męskich, pod wpływem testosteronu, zapoczątkowuje tworzenie się przewodu najądrza. W niższym odcinku, przewód Wolffa, wraz z tkankami otaczającymi, tworzy nasieniowód[1]. Pozostałością po tych przewodach, niepełniącą żadnych funkcji, jest przyczepek najądrza[3].
U zarodków żeńskich, przewody te ulegają w większości zanikowi, ich pozostałości znajdują się obok pochwy jako przewód Gartnera i nie pełnią żadnej roli. Jednak u obu płci, dolny fragment przewodu jest punktem wyjścia pączka moczowodowego, z którego powstają moczowód, miedniczka nerkowa i kanaliki zbiorcze[3].
Historia
Zostały one opisane po raz pierwszy w roku 1757 przez Caspara Friedricha Wolffa, od którego nazwiska pochodzi jedna z nazw tego przewodu[4].
Przypisy
- ↑ a b Gerard Drewa: Genetyka medyczna Podręcznik dla studentów. Wrocław: Elsevier Urban & Partner, 2011, s. 521. ISBN 978-83-7609-295-9.
- ↑ Joanna Sokołowska-Pituchowa: Anatomia człowieka. Podręcznik dla studentów medycyny. Warszawa: PZWL, 2011, s. 361. ISBN 978-83-200-4364-8.
- ↑ a b Michael Schunke: Prometeusz Atlas anatomii człowieka Tom 2. Wrocław: Med-Pharm Polska, 2017, s. 42-55. ISBN 978-83-7846-042-8.
- ↑ whonamedit
Zobacz też
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.
Media użyte na tej stronie
The Star of Life, medical symbol used on some ambulances.
Star of Life was designed/created by a National Highway Traffic Safety Administration (US Gov) employee and is thus in the public domain.Urogenital sinus of female human embryo of eight and a half to nine weeks old. (From model by Keibel)