Przyćmiewacz

Przyćmiewacz – dodatkowy element ładunku miotającego mający na celu ograniczenie błysku wystrzału podczas strzelań nocnych[1].

Umieszczany jest w łusce naboju artyleryjskiego. Stosuje się przyćmiewacze o działaniu utleniającym, m.in. saletrę amonową lub potasową, dzięki którym następuje całkowite spalenie składników palnych gazów prochowych, oraz przyćmiewacze, które podwyższają temperaturę zapłonu gazów prochowych[1]. Do nich zalicza się chloran potasu lub sodu, siarczan potasu i sodu. Przyćmiewacze utleniające podnoszą temperaturę gazów prochowych w lufie, przez co doprowadzają do szybszego jej zużycia[1].

Najczęściej mają zastosowanie w nabojach składanych. Przechowywane są w oddzielnych opakowaniach i dodaje się je do ładunków miotających podczas strzelań w nocy. Nie mają zastosowania podczas strzelań dziennych, ponieważ wytwarzany przez nie gęsty obłok dymu demaskuje stanowisko ogniowe[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c d Ciepliński i Woźniak 1994 ↓, s. 188.

Bibliografia

  • Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo „WIS”, 1994, s. 188. ISBN 83-86028-01-7.