Przylistek

Duże przylistki wierzby śląskiej
Blaszka przekształcona w wąs czepny i przylistki pełniące funkcję asymilacyjną u groszku Lathyrus aphaca

Przylistek (łac. stipula, ang. stipule) – organ wykształcający się po obu stronach nasady ogonka liściowego lub liścia siedzącego u wielu przedstawicieli roślin okrytonasiennych. Wykształcają się one zwłaszcza u podstawy liści zaopatrywanych przez trzy ślady (luki) liściowe. Powstają z dolnej części zawiązka liściowego (z górnej powstaje zwykle ogonek i blaszka liściowa). Wykształcają się jako zróżnicowane morfologicznie i pełniące rozmaite funkcje organy. Często mają postać liściokształtną i pełnią funkcję asymilacyjną (np. u groszku Lathyrus aphaca), czasem dodatkowo chronią zawiązki i młode liście. Szczególną rolę ochronną pełnią łuskowate przylistki okrywające pąk i chroniące go przed uszkodzeniem (np. w przypadku pąków zimujących). U niektórych roślin (np. u robinii) przylistki wykształcają się jako ciernie, u innych mają postać włosków lub gruczołów.

Wyróżnia się:

  • przylistki wolne – nie są zrośnięte z ogonkiem liściowym,
  • przylistki przyrośnięte – wewnętrznym brzegiem zrośnięte są z ogonkiem liściowym,

oraz:

  • trwałe – utrzymujące się na łodydze przez długi czas, podobnie jak liście,
  • nietrwałe – szybko opadające; na łodydze przeważnie się ich nie obserwuje.

Występowanie przylistków, ich wielkość i morfologia ma znaczenie przy oznaczaniu niektórych gatunków roślin. Są stałym lub częstym elementem budowy roślin niektórych rodzin (np. różowatych, bobowatych, wierzbowatych).

Przylistki ramienic

U ramienic właściwych przylistkami (ang. stipulodes) nazywane są drobne, jednokomórkowe twory wyrastające w okółkach poniżej okółka nibyliści. Mają one kształty od brodawkowatych przez wałeczkowate do igiełkowatych. Są związane z okorowaniem. Często, lecz nie zawsze, przylistki z górnego okółka są większe niż z dolnego[1][2].

Przypisy

  1. Mariusz Pełechaty, Andrzej Pukacz: Klucz do oznaczania gatunków ramienic (Characeae) w rzekach i jeziorach. Warszawa: Główny Inspektorat Ochrony Środowiska / Wydawnictwo Naukowe Gabriel Borowski, 2008, s. 10, seria: Biblioteka Monitoringu Środowiska. ISBN 978-83-7217-200-5.
  2. M.D. Guiry, G.M. Guiry: Stipulodes (ang.). W: Glossary [on-line]. AlgaeBase. [dostęp 2012-01-16].

Bibliografia

  • Zygmunt Hejnowicz, Anatomia i histogeneza roślin naczyniowych, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002, ISBN 83-01-13825-4, OCLC 68674659.

Media użyte na tej stronie

E didieroides ies.jpg
Autor: Frank Vincentz, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Euphorbia didieroides
Alchemilla mollis ies.jpg
Autor: Autor nie został podany w rozpoznawalny automatycznie sposób. Założono, że to Ies (w oparciu o szablon praw autorskich)., Licencja: CC-BY-SA-3.0

Description: Alchemilla mollis

  • Source: self-made
  • Date: created 10. Jun. 2006
  • Author: Frank Vincentz
  • Permission: GFDL (self made)
Carpinus betulus ies.jpg
Autor: unknown, Licencja: CC-BY-SA-3.0
N Prop S0162.jpg
(c) Eric Guinther z angielskojęzycznej Wikipedii, CC-BY-SA-3.0
Spines on Prosopis pallida (mesquite tree) in Hawai‘i
E pteroneura ies.jpg
Autor: Frank Vincentz, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Euphorbia pteroneura stipule
Jatropha spicata ies.jpg
Autor: Frank Vincentz, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Jatropha spicata - stipules
Salix silesiaca a5.jpg
Autor: Opioła Jerzy, Licencja: CC BY 2.5
Salix silesiaca (pl. wierzba śląska)
Chara contraria stipularen.jpeg
Autor: Kristian Peters -- Fabelfroh 08:23, 18 October 2006 (UTC), Licencja: CC-BY-SA-3.0
Gegensätzliche Armleuchteralge Chara contraria, Stipularen und Stacheln, Müritz-Gebiet