Przyrządy celownicze

Przyrządy celownicze - urządzenia, które umożliwiają naprowadzanie lufy broni w płaszczyźnie pionowej i poziomej w takie położenie, przy którym tor pocisku przechodzi przez cel[1].

Przyrządy celownicze mechaniczne stanowią podstawowe wyposażenie każdej broni. W zależności od rodzaju broni dzielą się na przyrządy celownicze strzeleckie, działowe, rakietowe, czołgowe itp.[1], a w zależności od budowy i zasady działania dzielą się na mechaniczne, mechaniczno-optyczne, optyczne, noktowizyjne, radiolokacyjne, termowizyjne i inne. Mają zastosowanie w broni strzeleckiej oraz pokładowej wozów bojowych. Główne elementy przyrządów celowniczych, a niekiedy całe przyrządy są nazywane celownikami[1]. Najprostsze przyrządy celownicze składają się z muszki i szczerbinki.

Pistolety maszynowe starszej produkcji zaopatrzone były w celowniki zwykłe, które składały się z podstawy celownika, ramienia celownika ze sprężyną, osi i suwaka z zaciskami i sprężynami[2].

Przypisy

  1. ↑ a b c Ciepliński i Woźniak 1994 ↓, s. 188.
  2. ↑ Instrukcja piechoty s. 18

Bibliografia

  • Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo „WIS”, 1994, s. 188. ISBN 83-86028-01-7.
  • Instrukcja piechoty - Wydawnictwo MON 1950