Przytoczno (województwo lubelskie)

Przytoczno

wieś
Państwo	Polska
Województwo	lubelskie
Powiat	lubartowski
Gmina	Jeziorzany
Liczba ludności (2006)	1100
Strefa numeracyjna	81
Kod pocztowy	21-146[1]
Tablice rejestracyjne	LLB
SIMC	0381858
Położenie na mapie gminy Jeziorzany Przytoczno
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Przytoczno
Położenie na mapie województwa lubelskiego Przytoczno
Położenie na mapie powiatu lubartowskiego Przytoczno
51°37′09″N 22°16′18″E/51,619167 22,271667

Przytoczno – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie lubartowskim, w gminie Jeziorzany.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Trójcy Świętej w Jeziorzanach. We wsi znajduje się kaplica, a w jej pobliżu cmentarz parafialny.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa lubelskiego.

Wieś leży przy drodze krajowej nr 48 .

Części wsi

Historia

Początek wsi sięga wieku XV w. wtedy to Mikołaj z Ostrowa, wojewoda sandomierski, na obszarze wsi na części zwanej Łysobyki, zakłada w 1498 r. miasto Przytoczno^[4]. Rejestry (regestry) poborowe z XVI w. podają przy nazwie Przytoczno „seu Lissobiki”.

Według rejestru poborowego powiatu radomskiego z r. 1508 część Przytoczna, Krampa, Lagustów, wówczas własność Kacpra Jarczowskiego, płaciły 2 grzywny groszy 6. Część Przytoczna zwana Charłów (Charlow), własność Schyrka i Zofii Stanowy, płaciły 1 grzywnę i groszy 12. W 1569 r. pisano Przytoczno, w parafii Przethoczno alias Lissobiki, miało wówczas Przytoczno 14 łanów, 9 zagrodników, 10 komorników (Pawiński, Kod. Małop, s. 332 i 477).

W 1648 Przytoczno, Łysobyki, Charlew, Krempa, Krzówka, Lendo, Czarno, Budziska, Sobieszyn i Wola Sobieska należą do Zbąskich (Ak. stęż., 18-36). Według rejestru podymnego z 1661 r. było domów włośc. 33, z nich podymnego 16 florenów 15 gr. W rejestru poborowego 1664 r. folwark Przytoczno, należący do księdza Jana Zbąskiego, służby plebańskiej 9, poddanych 145. Praedium trans flumen Wieprz dictam Konty (co tłumaczy się: Nieruchomości po drugiej stronie rzeki Wieprz o nazwie Konty) osób 2, służby folwarcznej 3, we młynie było osób 8 (Akta grodzkie stężyckie, 22-202).

W 1671 r. Przytoczno i Charłów należą do Stanisława Zbąskiego, kanonika gnieźnieńskiego, warszawskiego i łowickiego, sekretarza Jego Królewskiej Mości Jana III Sobieskiego(Akta grodzkie stężyckie 24-8).

Lokacja ta nie była udana skoro w rejestrach poborowych wieku XVI i XVII w opisie Przytoczna występuje wieś.

W wieku XIX opisano Przytoczno jako – wieś nad rzeką Wieprzem, w powiecie łukowskim, gminie Serokomla, parafii Łysobyki, odległą 35 wiorst od Łukowa, leżącą tuż pod osadą Łysobyki, która wchodziła w skład dóbr Przytoczno^[4].

• 1827 r. spis wykazał 69 domów, 455 mieszkańców.
• 1886 r. wieś miała 59 domów, 507 mieszkańców, był młyn wodny, eksploatowano pokłady torfu.

Dobra Przytoczno w XIX wieku

Dobra Przytoczno składały się w 1886 r. z folwarków Przytoczno i Wojciechów, rozległość dominalna mórg 2050 w tym folwark Przytoczno gruntów ornych i ogrodów mórg 235, łąk mórg 287, pastwisk mórg 242, wody mórg 19, nieużytków mórg 17, razem mórg 800; budynków murowanych 3, z drzewa 23.

Folwark Wojciechów gruntów ornych i ogrodów mórg 400, pastwisk mórg 27, lasu mórg 799, nieużytków mórg 24, razem mórg 1250; budynków murowanych 2, z drzewa 7. W skład dóbr wchodziły poprzednio: osada Łysobyki osad 253, z gruntem mórg 1680, wieś Przytoczno osad 67, z gruntem mórg 710, wieś Walentynów osad 20, z gruntem mórg 282^[4]

Zobacz też

• Cmentarz żydowski w Przytocznie

Przypisy