Przywilej toruński

Przywilej toruński został wydany 7 stycznia 1520 przez króla Zygmunta Starego, zaś zatwierdzony 4 grudnia 1520 na sejmie w Bydgoszczy. Jego głównym postanowieniem było wprowadzenie przymusu pańszczyzny w wysokości jednego dnia w tygodniu[1]. Do czasu wydania statutu toruńskiego wymiar pańszczyzny obciążający chłopa polskiego wynosił od 2 do 4 dni w roku[2]. Brak ograniczeń dla szlachty i duchowieństwa we władzy nad chłopami prowadził z czasem do wielokrotnego wzrostu pańszczyzny co prowadziło w wielu przypadkach do zbiegostwa chłopów[3].

Postanowienia

  1. ustanowienie obowiązkowego minimalnego zakresu pańszczyzny w wysokości jednego dnia w tygodniu
  2. wolna (tylko dla szlachty) żegluga po Wiśle
  3. ograniczenie kompetencji sądów miejskich w przypadku, gdy sprawcą przestępstwa dokonanego w mieście jest szlachcic.

Przypisy

  1. ↑ Adam Tatomir, Tysiąc lat dziejów Polski, Warszawa 1962, s.99.
  2. ↑ Antoni Mączak. Encyklopedia historii gospodarczej Polski do 1945 roku. O.Z Warszawa 1981, s. 34.
  3. ↑ Tadeusz Łepkowski, Słownik historii Polski, Warszawa 1973, s.573.

Link zewnętrzny