Psalm 42

Ołtarz kościoła katolickiego w Saint Lucia w Ostrach, zawierający ilustrację drugiego wersetu psalmu 42

Psalm 42 – jeden z utworów zgromadzonych w biblijnej Księdze Psalmów. W Septuagincie psalm ten nosi numer 41.

Psalm 42 wydaje się być ściśle powiązany pod względem literackim z Psalmem 43^[1]. Wiele przesłanek wskazuje, iż te dwa psalmy stanowiły niegdyś jeden spójny utwór^[2]. Pierwszy werset wskazuje na autorstwo Synów Koracha. Treść utworu skupia się na psalmiście, który doznaje cierpienia i poczucia opuszczenia przez Boga Jahwe. Modląc się wspomina swoje wcześniejsze doświadczenia z Bogiem, doznawane podczas religijnych obrzędów^[1]. Ufność, o której mówi psalmista zdaje się wskazywać jedynie na chwilowe opuszczenie przez Boga^[2].

Werset 5 może dotyczyć obrzędu, w którym psalmista mógł brać udział^[1].

Istnieje hipoteza, że odniesienie się w wersecie 7 do Jordanu i Hermonu oraz w wersecie 8 zwrot huk wodospadów może wskazywać, iż dom Boży oznacza sanktuarium w Dan w Królestwie Północnym (znajduje się ono w pobliżu miejsca gdzie wody Jordanu mają swój początek^[2]).

Termin hebrajski nepesz tłumaczony jako dusza odnosi się tutaj do całej osoby żyjącej^[2].

Przypisy

Bibliografia

• Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu najnowszy przekład z języków oryginalnych z komentarzem, Święty Paweł, Częstochowa 2009.
• Farmer W. R. (red.), Międzynarodowy komentarz do Pisma Świętego, Verbinum, Warszawa 2001.
• Bruce M. Metzger, M. D. Coogan (red.), Słownik Wiedzy Biblijnej, Vocatio, Warszawa 2004.

Linki zewnętrzne

• Ps 42 w Biblii Tysiąclecia