Psalm 95
Psalm 95 – jeden z utworów zgromadzonych w biblijnej Księdze Psalmów, określany czasami jako liturgia prorocka[1]. W numeracji Septuaginty psalm ten nosi numer 94.
Gatunek literacki i okoliczności powstania
Psalm 95 składa się z dwóch, wyraźnie odróżnialnych części: hymnu (wiersze 1–7) i upomnienia o charakterze prorockim (wiersze 7–11). Z tego powodu niektórzy uczeni (Cheyne, Wellhausen) sądzili że był on złożony z dwóch różnych oddzielnych utworów.
Analiza treści pozwala przypuścić, że psalm był pieśnią śpiewaną przez różne chóry przy wejściu do świątyni jerozolimskiej. Posiada też fragmenty paralelne do Psalmów 81 i 100.
Psalm 95 jest anonimowy. Septuaginta przypisywała jego autorstwo Dawidowi. Współcześni uczeni dzielą się w opiniach co do czasu powstania; jedni przypuszczają że powstał w czasach królewskich, inni (Deisller, Nötscher) - że raczej po okresie niewoli.
Treść i teologia
Pierwsza część psalmu ma charakter hymnu dziękczynnego i wysławia Jahwe oraz Boże dzieło stworzenia. W pierwszym wierszu określa Boga Skałą naszego zbawienia, a następnie jako wielkiego Boga i króla nad wszelkich bogów. Dwukrotnie psalm zachęca do przystąpienia do Boga i oddania mu pokłonu.
W drugiej części - wyroczni - przemawia sam Bóg, który nawiązuje do czterdziestoletniej wędrówki Izraelitów przez pustynię do Ziemi Obiecanej, gdzie Izraelici nieraz okazywali się niewierni:
Nie zatwardzajcie serc waszych jak w Meriba,
jak na pustyni w dniu Massa
Tam wystawiali Mię na próbę ojcowie wasi
i doświadczali Mię, choć patrzyli na moje dzieło.
Za swoją niewierność Izraelici zostali skazani na błądzenie po pustyni aż do śmierci (Lb 14,32 i następne). Upomnienie psalmisty ma uprzytomnić wiernym, że prawdziwa pobożność polega nie tylko na uwielbieniu Boga, co na życiu zgodnie z Bożą wolą, gdyż Izraelici są ludem Jego pastwiska[2].
Druga część (wiersze 7–11) cytowane są w Nowym Testamencie w Liście do Hebrajczyków, gdzie zostają odczytane chrystologicznie - a próba na pustyni, której nie przeszli przodkowie odbiorców Psalmu jest aktualna też dla chrześcijan, bo można uwierzyć i wejść do królestwa Bożego, można też odrzucić wiarę i być na zawsze wykluczonym[3].
Zastosowanie
- Psalm 95 jest jednym z najczęściej wykorzystywanych psalmów w Wezwaniu katolickiej liturgii godzin[2].
- Własną interpretację Psalmu 95 stworzyła polska grupa Pneuma, na albumie Berakha (2001).
- W religii Świadków Jehowy jedna z ich pieśni oparta jest na owym Psalmie[4].
Przypisy
- ↑ Katolicki komentarz biblijny (2001) s. 509
- ↑ a b Psalm 95 w Biblii poznańskiej, Poznań 1999, tom II, s. 256, 257
- ↑ Biblia Paulistów. Częstochowa: Edycja Świętego Pawła, 2008, s. 2626.
- ↑ Śpiewnik Śpiewajmy Jehowie: pieśń nr 13 Modlitwa dziękczynna (Psalm 95:3)
Bibliografia
- Stanisław Łach: Księga Psalmów: Wstęp - przekład z oryginału - komentarz - ekskursy. Poznań: Pallotinum, 1990, s. 412-414.
- John S. Kselmann, Michael L. Barre: Księga Psalmów. W: Katolicki komentarz biblijny. Raymond E. Brown, Joseph A. Fitzmyer, Roland E. Murphy (red. wyd. oryg.), Waldemar Chrostowski (red. wyd. pol.). Warszawa: 2001, s. 509. ISBN 83-7146-080-5.
Linki zewnętrzne
| |||||||||||||||||||||||
