Pseudohistoria

Pseudohistoria – termin najczęściej określający zamieszczane w pewnych książkach tezy o podłożu historycznym, ale odbiegające od standardów metod historycznych w taki sposób, by przedstawić ich wnioski w złym świetle. Prace, które przedstawiają kontrowersyjne wnioski dotyczące nowych, przypuszczalnych lub spornych dowodów historycznych, w szczególności dotyczące polityki, wojska czy religii, są często określane mianem pseudohistorii.

Cechy

  • Praca najczęściej ma podłoże polityczne, religijne itp.
  • Informacje o pracy nie są zamieszczone w czasopismach naukowych lub praca taka nie ma odpowiedniej recenzji
  • Kluczowe dowody wspierające tezy postawione w książce są (musi być spełniona chociaż jedna cecha z poniższych):
    • przypuszczalne
    • kontrowersyjne
    • niepoprawne
    • źle uźródłowione
    • zinterpretowane w nieuzasadnionym świetle
    • wyolbrzymione
    • wyrwane z kontekstu
    • wypaczone, nieuczciwe
  • W pracy są przedstawione „nowe” interpretacje i wyjaśnienia wyników badań historycznych, które można uznać za pewne.
  • Praca odrzuca lub ignoruje zrecenzowane i dobrze udokumentowane konkurencyjne (i możliwie prostsze) wytłumaczenia lub interpretecje tych samych faktów, przykładowo opierając się na jednej lub wielu teoriach spiskowych[1].

Przykłady

Linki zewnętrzne

Przypisy

  1. Robert Todd Carroll, The skeptic’s dictionary. Hoboken: John Wiley & Sons (2003), s. 305.