Pseudolycopodium densum

*Pseudolycopodium densum*
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	telomowe
Gromada	naczyniowe
Klasa	widłaki
Rząd	widłakowce
Rodzina	widłakowate
Rodzaj	Pseudolycopodium
Gatunek	Pseudolycopodium densum
	Nazwa systematyczna
	Pseudolycopodium densum (G. Forst.) Holub; Folia Geobot. Phytotax. 18(4): 442 (1983)
Synonimy
	Lycopodium densum Labill.; Lepidotis densa Rothm.; Lycopodium deuterodensum Herter;
	Lycopodium densum Labill.; Lepidotis densa Rothm.; Lycopodium deuterodensum Herter;

Pseudolycopodium densum – gatunek rośliny z rodziny widłakowatych. W wielu źródłach włączany do rodzaju widłak Lycopodium jako L. deuterodensum^[5]^[6], jednak w systematyce widłakowatych skłaniającej się do wydzielenia większej liczby rodzajów (np. system PPGI z 2016) wyróżniany jest jako przedstawiciel monotypowego rodzaju Pseudolycopodium^[2]. Roślina występuje w Australii (wschodnia część kontynentu od Queensland po Wiktorię, na izolowanym stanowisku pod Mount Lofty w Australii Południowej oraz na Tasmanii)^[3]^[7] poza tym na Nowej Zelandii (północna część Wyspy Północnej), na Wyspach Chatham i na Nowej Kaledonii^[7]^[8]^[4].

P. densum rośnie w widnych, sklerofitycznych lasach i zaroślach, na wrzosowiskach, obrzeżach lasów równikowych^[7], w regenerujących się lasach kauri na Nowej Zelandii^[8], na brzegach jezior i oczek wodnych zwykle w miejscach zabagnionych lub wilgotnych^[7]. Na stanowiskach często rośnie obficie^[8].

Morfologia

Płat Pseudolycopodium densum

Pokrój sporofitu: Roślina o podziemnych kłączach osiągających 3 m długości okrytych luźno rozmieszczonymi łuskowatymi liśćmi^[7]. Pędy nadziemne o prostej, wyraźnej osi osiągającej od 10 do 100 cm wysokości, w górnej części silnie, drzewkowato rozgałęzione^[7]^[8]. Swoim pokrojem bardzo przypominają młode rośliny iglaste^[8].

Liście (mikrofile): Zmienne, zielone do żółtawozielonych^[7] lub nawet pomarańczowobrązowych^[8], wyrastające na pędach skrętolegle lub zagęszczone i tworzące pozorne okółki, przylegające do pędów lub odstające. Na pędach i gałązkach wegetatywnych liście są równowąskolancetowate, od 2 do 4,5 mm długości, zaostrzone na końcach i zwykle są rozpostarte. Na pędzie głównym osiągają do 6 mm długości i zwykle są przylegające. Na gałązkach zwieńczonych kłosami zarodnionośnymi liście są jajowatolancetowate, o długości 1 do 2,5 mm, na brzegu błoniaste, przejrzyste, u nasady orzęsione^[7]^[8].

Zarodnie: Wyrastają na powierzchni liści zarodnionośnych (sporofili)^[6] tworzących na końcach rozgałęzień pojedyncze, kotkowate kłosy zarodnionośne osiągające od 1 do 3,5 cm długości. Sporofile zachodzące na siebie, łuskowate, trójkątniejajowate, zaostrzone na końcach, na brzegach błoniaste i postrzępione^[7]. W stanie dojrzałym barwy pomarańczowobrązowej^[8].

Pęd wegetatywny
Dojrzewające kłosy zarodnionośne
Dojrzałe kłosy zarodnionośne

Systematyka

W systemie PPG I z 2016, obejmującym m.in. widłaki, gatunek ten jest przedstawicielem monotypowego rodzaju Pseudolycopodium Holub, Folia Geobot. Phytotax. 18: 440. 1983, będącego jednym z 9 rodzajów w obrębie podrodziny Lycopodioideae Eaton sensu Wagner & Beitel ex Øllgaard z rodziny widłakowatych^[2].

Rodzaj wyodrębniony został po raz pierwszy przez Josefa Holuba w 1983 w wyniku zaproponowanego przez niego podziału opisanego wcześniej w 1845 roku rodzaju Diphasium w szerokim ujęciu Karla B. Presla^[9]^[10].

W alternatywnym (popularnym^[6]^[8]^[5]) ujęciu Lycopodium deuterodensum stanowi monotypową sekcję Pseudolycopodium (Holub) B.0llgaard w obrębie rodzaju widłak Lycopodium^[6].

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-02-28] (ang.).
↑ ^a ^b ^c The Pteridophyte Phylogeny Group. A community-derived classification for extant lycophytes and ferns. „Journal of Systematics and Evolution”. 54 (6), s. 563–603, 2016. DOI: 10.1111/jse.12229.
↑ ^a ^b ^c Ashley Raymond Field. Classification and typification of Australian lycophytes and ferns based on Pteridophyte Phylogeny Group classification PPG I. „Australian Systematic Botany”. 33, s. 1–102, 2020. DOI: 10.1071/SB18011.
↑ ^a ^b Michael Hassler, Bernd Schmitt: Checklist of Ferns and Lycophytes of the World. 2020. [dostęp 2020-08-11].
↑ ^a ^b Lycopodium deuterodensum Herter. W: Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2020-08-11].
↑ ^a ^b ^c ^d K.U.Kramer, P.S. Green (red.): The Families and Genera of Vascular Plants. I. Pteridophytes and Gymnosperms. Berlin, Heidelberg, New York, London, Paris, Tokyo, Hongkong, Barcelona: Springer-Verlag, 1990, s. 36-37. ISBN 3-540-51794-4.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Patrick M. McCarthy (red.): Flora of Australia Volume 48, Ferns, Gymnosperms and Allied Groups. Canberra: Australian Biological Resources Study, 1998, s. 71. ISBN 0 643 059717.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Patrick J. Brownsey, John C. Smith-Dodsworth: New Zealand Ferns and Allied Plants. Auckland: David Bateman Ltd, 2000, s. 23-24. ISBN 1-86953-003-9.
↑ Josef Holub. Validation of generic names inLycopodiaceae: with a description of a new genus Pseudolycopodiella. „Folia Geobotanica et Phytotaxonomica”. 18, s. 439–442, 1983.
↑ Wojciech Szypuła. O filogenezie i systematyce rodziny widłakowatych Lycopodiaceae sensu lato - przegląd piśmiennictwa. „Acta Botanica Silesiaca”. 9, s. 25-56, 2013.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-02-28] (ang.).

[ppgI-2] The Pteridophyte Phylogeny Group. A community-derived classification for extant lycophytes and ferns. „Journal of Systematics and Evolution”. 54 (6), s. 563–603, 2016. DOI: 10.1111/jse.12229.

[field-3] Ashley Raymond Field. Classification and typification of Australian lycophytes and ferns based on Pteridophyte Phylogeny Group classification PPG I. „Australian Systematic Botany”. 33, s. 1–102, 2020. DOI: 10.1071/SB18011.

[check-4] Michael Hassler, Bernd Schmitt: Checklist of Ferns and Lycophytes of the World. 2020. [dostęp 2020-08-11].

[pow-5] Lycopodium deuterodensum Herter. W: Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2020-08-11].

[kramer-6] K.U.Kramer, P.S. Green (red.): The Families and Genera of Vascular Plants. I. Pteridophytes and Gymnosperms. Berlin, Heidelberg, New York, London, Paris, Tokyo, Hongkong, Barcelona: Springer-Verlag, 1990, s. 36-37. ISBN 3-540-51794-4.

[carthy-7] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Patrick M. McCarthy (red.): Flora of Australia Volume 48, Ferns, Gymnosperms and Allied Groups. Canberra: Australian Biological Resources Study, 1998, s. 71. ISBN 0 643 059717.

[brownsey-8] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Patrick J. Brownsey, John C. Smith-Dodsworth: New Zealand Ferns and Allied Plants. Auckland: David Bateman Ltd, 2000, s. 23-24. ISBN 1-86953-003-9.

[holub-9] Josef Holub. Validation of generic names inLycopodiaceae: with a description of a new genus Pseudolycopodiella. „Folia Geobotanica et Phytotaxonomica”. 18, s. 439–442, 1983.

[10] Wojciech Szypuła. O filogenezie i systematyce rodziny widłakowatych Lycopodiaceae sensu lato - przegląd piśmiennictwa. „Acta Botanica Silesiaca”. 9, s. 25-56, 2013.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne

Pseudolycopodium densum

Morfologia

Systematyka

Przypisy

Media użyte na tej stronie