Pseudomysz

Pseudomysz
Pseudomys[1]
J.E. Gray, 1832[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – pseudomysz piaskowa (P. hermannsburgensis) w Terytorium Północnym
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

myszowate

Podrodzina

myszy

Plemię

Hydromyini

Rodzaj

pseudomysz

Typ nomenklatoryczny

Pseudomys australis J.E. Gray, 1832

Synonimy
  • Thetomys O. Thomas, 1910[3]
  • Gyomys O. Thomas, 1910[4]
  • Paraleporillus Martinez & Lidicker, 1971[5]
Gatunki

23 gatunki (w tym 3 wymarłe) (zobacz opis w tekście)

Pseudomysz[6] (Pseudomys) – rodzaj ssaka z podrodziny myszy (Murinae) w rodzinie myszowatych (Muridae). Został on opisany naukowo w 1832 roku przez J.E. Graya[2].

Zasięg występowania

Rodzaj obejmuje gatunki występujące endemicznie w Australii[7][8][9].

Morfologia

Długość ciała (bez ogona) 50–160 mm, długość ogona 53–200 mm, długość ucha 10–26 mm, długość tylnej stopy 14–36 mm; masa ciała 6–118 g[8].

Systematyka

Etymologia

  • Pseudomys: gr. ψευδος pseudos „fałszywy”; μυς mus, μυός muos „mysz”[10].
  • Thetomys: gr. θης thēs, θητος thētos „najemnik, poddany”[11]; μυς mus, μυος muos „mysz”[12]. Gatunek typowy: Mus nanus Gould, 1858.
  • Gyomys: gr. γυιος guios „kulawy”[13]; μυς mus, μυος muos „mysz”[12]. Gatunek typowy: Mus novaehollandiae Waterhouse, 1843.
  • Paraleporillus: gr. παρα para „blisko”; rodzaj Leporillus O. Thomas, 1906 (zającoszczur)[5]. Gatunek typowy: Paraleporillus stirtoni Martinez & Lidicker, 1971 (= Pseudomys australis J.E. Gray, 1832).

Podział systematyczny

Pseudomysz należy do australijskich „starych endemitów”; najstarsze szczątki zwierząt z tego rodzaju (P. vandyki) zidentyfikowano w osadach późnego pliocenu. Należą do niego różnorodne gatunki; analizy morfologiczne, anatomiczne i biochemiczne nie pozwoliły jednoznacznie ustalić związków filogenetycznych pomiędzy nimi. Badania molekularne wskazują, że może być to takson parafiletyczny, nieobejmujący przedstawicieli rodzajów zajączkoszczurek (Mastacomys) i skakuszka (Notomys) wywodzących się od wspólnego przodka. Szczątki subfosylne wskazują, że co najmniej dwa gatunki przynależne do tego rodzaju nie zostały jeszcze opisane[8]. Do rodzaju należą następujące gatunki[7][6]:

  • Pseudomys bolami Troughton, 1932pseudomysz akacjowa
  • Pseudomys delicatulus (Gould, 1842)pseudomysz delikatna
  • Pseudomys novaehollandiae (Waterhouse, 1843)pseudomysz malutka
  • Pseudomys hermannsburgensis (Waite, 1896)pseudomysz piaskowa
  • Pseudomys higginsi (Trouessart, 1897)pseudomysz tasmańska
  • Pseudomys fieldi (Waite, 1896)pseudomysz wydmowa
  • Pseudomys australis J.E. Gray, 1832pseudomysz wschodnia
  • Pseudomys auritus O. Thomas, 1910 – takson wymarły
  • Pseudomys gouldii (Waterhouse, 1839)pseudomysz rodzinna – takson wymarły
  • Pseudomys albocinereus (Gould, 1845)pseudomysz popielata
  • Pseudomys apodemoides Finlayson, 1932pseudomysz jedwabista
  • Pseudomys glaucus O. Thomas, 1910pseudomysz niebieskawa – takson wymarły
  • Pseudomys fumeus Brazenor, 1934pseudomysz okopcona
  • Pseudomys desertor Troughton, 1932pseudomysz pustynna
  • Pseudomys shortridgei (O. Thomas, 1907)pseudomysz wrzosowiskowa
  • Pseudomys oralis O. Thomas, 1921pseudomysz leśna
  • Pseudomys gracilicaudatus (Gould, 1845)pseudomysz cienkoogonowa
  • Pseudomys nanus (Gould, 1858)pseudomysz kasztanowa
  • Pseudomys calabyi Kitchener & Humphreys, 1987pseudomysz północna
  • Pseudomys johnsoni Kitchener, 1985pseudomysz forteczna
  • Pseudomys patrius (O. Thomas & Dollman, 1909)pseudomysz rodzinna
  • Pseudomys chapmani Kitchener, 1980pseudomysz kamienista
  • Pseudomys occidentalis Tate, 1951pseudomysz zachodnia

Przypisy

  1. Pseudomys, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
  2. a b J.E. Gray. Three new animals, brought from New Holland by Mr. Cunningham. „Proceedings of the Committee of Science and Correspondence of the Zoological Society of London”. 2, s. 39, 1832. (ang.). 
  3. Thomas 1910 ↓, s. 606.
  4. Thomas 1910 ↓, s. 607.
  5. a b M.R. Martinez & W.Z. Lidicker. Description of a New Genus and Species of Fossil Rodent from Australia. „Journal of Mammalogy”. 52, s. 775, 1971. DOI: 10.2307/1378925. (ang.). 
  6. a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 278–279. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  7. a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 508–510. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  8. a b c Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (red. red.): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 729–734. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
  9. D.E. Wilson & D.M. Reeder (red. red.): Genus Pseudomys. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-12-10].
  10. T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 592, 1904. (ang.). 
  11. Jaeger 1944 ↓, s. 235.
  12. a b Jaeger 1944 ↓, s. 141.
  13. Jaeger 1944 ↓, s. 100.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Wikispecies-logo.svg
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Nat mouse - Christopher Watson.jpg
Autor: Christopher Watson (http://www.comebirdwatching.blogspot.com/), Licencja: CC BY-SA 3.0
Sandy Inland Mouse (Pseudomys hermannsburgensis), Northern Territory, Australia