Psykter

Attycki psykter czerwonofigurowy dekorowany przez Malarza Tyszkiewicza (I poł. V w. p.n.e.)

Psykter (stgr. ψυκτήρ, lm. ψυκτῆρες, psyktḕres) – starogreckie brzuchate naczynie służące do chłodzenia wina; nie jest ostatecznie określone, czy umieszczano w nim napój (wino), czy masę chłodzącą.

Spośród innych wyróżniało się charakterystycznym kształtem: w dolnej części osadzone na wąskiej i wysokiej podstawie ze stabilną stopką, a powyżej grzybkowato rozszerzone, z niewysoką szyjką o masywnym, pierścieniowatym wylewie. Specyficzny kształt miał być dostosowany do umieszczenia psyktera w naczyniu z zimną wodą^[1]. Naczynie było najczęściej pozbawione uchwytów; niekiedy dwa niewielkie otwory wlewowe umieszczano obustronnie w górnej partii jego brzuśca. Psykter występował krótkotrwale w greckiej ceramice końca VI wieku i w V wieku p.n.e., najwyżej w ciągu około 50 lat^[2].

Najwięcej zachowanych egzemplarzy spotykanych jest w zdobieniu czarnofigurowym, utrzymującym się też w V wieku p.n.e. Naczynie najchętniej dekorowano scenami o tematyce dionizyjskiej i związanej z sympozjonami, a także mitologicznymi, często ukazującymi walki i wojowników. Klasycznym przykładem swobodnej tematyki jest zachowany w zbiorach Ermitażu psykter Eufroniosa z ucztującymi heterami^[3].

Termin ten u autorów starożytnych występuje jednak w nie dość czytelnym określeniu. Można odnosić go zarówno do wypełnionego zimną wodą naczynia, które wstawiano do krateru wypełnionego winem, jak i (poświadczonej archeologicznie) odmiany naczynia o podwójnych ściankach (jak np. amfora o dodatkowym otworze przeznaczona dla dwóch różnych płynów)^[4]. Wynalezienie nowej odmiany psyktera przypisuje się ateńskiemu warsztatowi Nikostenesa^[5].

Późniejsze opisy wskazują, że były to naczynia metalowe na ogół wykonane z brązu^[6], praktycznie stwarzającego lepszy efekt schłodzenia.

Przypisy

Bibliografia

• Maria L. Bernhard: Greckie malarstwo wazowe. Wrocław: Ossolineum, 1966
• Walter Hatto Gross: Psykter. W Der Kleine Pauly. T. 4 . München: Deutscher Taschenbuchverlag, 1979, kol. 1214
• Thomas Mannack: Griechische Vasenmalerei. Eine Einführung. Darmstadt: Philipp von Zabern, 2012

Ceramika starożytnej Grecji

Naczynia na wino	Amfora Chous Kantaros Kotyle Kyatos (kyathos) Kyliks Lakaina Mastos Ojnochoe (oinochoe) Olpe Pelike Psykter Ryton Skyfos
Naczynia na wodę	Amfora Hydria Hydriskos Kalpis Situla
Naczynia do mieszania	Dejnos (dinos) Krater
Do gotowania	Chytra Lebes
Zastawa stołowa	Talerz rybny
Na perfumy i olejki, weselne	Alabastron Amforiskos Aryballos Askos Eksaleiptron (plemochoe, koton) Lebes gamikos Lekyt Lutrofora (lutroforos) Lydion Pelike Pyksis
Ceramika rytualna	Kernos Lekyt Lutrofora (lutroforos) Fiale (patera)
Przechowywanie i inne	Amfora Chytra Kalatos Lebes Lekane Lekanis Pelike Pitos Situla Stamnos
Inne	Amis Epinetron Kaganek (lampka oliwna)
Techniki	Styl czerwonofigurowy Styl czarnofigurowy Styl geometryczny Styl kerczeński Ceramika białogruntowana Ceramika bilingwiczna Ceramika czarnopokostowana
Malarstwo wazowe	Amfora panatenajska Corpus Vasorum Antiquorum Hydrie Hadra Greccy malarze wazowi John D. Beazley Typologia