Pszowianie

Pszowianie, Serbowie-Pszowianie (łac. Psouane, Pssouane; cz. Pšované) − plemię zachodniosłowiańskie z IX–X wieku, odłam Serbów połabskich, mieszkające niegdyś w Kotlinie Czeskiej u zbiegu rzek Wełtawy i Łaby (w okolicach dzisiejszego Mielnika). Głównymi ich ośrodkami plemiennymi były grody: Pšov, najważniejsze centrum plemienne położone nad rzeką Pšovką, prawym dopływem Łaby, Stará Boleslav i Přibory. Nazwa plemienia nawiązuje albo do nazwy grodu, albo do nazwy rzeki. Pszowianie sąsiadowali na zachodzie z dominującym plemieniem Czechów, na wschodzie i północnym wschodzie z Chorwatami czeskimi, na północnym zachodzie z Litomierzycami.

Zaliczane do grupy plemion czeskich razem z plemionami: Czechów, Zliczan, Litomierzyców, Chorwatów czeskich, Dulebów, Łuczan, Siedliczan, Deczan, Lemuzów.

Próbuje się czasem powiązać nazwę tego plemienia z miejscowością Pszów koło Wodzisławia Śląskiego. Jednak przenoszenie siedzib tego plemienia na obszary Śląska nie wydaje się zasadne.

Bibliografia

• Andrzej Wędzki, Pszowianie, w: Słownik Starożytności Słowiańskich, pod redakcją Gerarda Labudy i Zdzisława Stiebera, t. 4, cz. 1, Wrocław - Warszawa - Kraków 1970, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wyd. PAN, s. 414.
• Gerard Labuda, Pierwsze państwo słowiańskie. Państwo Samona, Wodzisław Śląski 2009