Pułk Marszowy Podolskiej Brygady Kawalerii
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1939 |
| Rozformowanie | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | ppłk Włodzimierz Gilewski |
| Działania zbrojne | |
| kampania wrześniowa | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
Pułk Marszowy Podolskiej Brygady Kawalerii – oddział kawalerii Wojska Polskiego improwizowany w czasie kampanii wrześniowej.
Formowanie i działania wojenne we wrześniu 1939 roku
14 września 1939 roku, w związku z niekorzystnym rozwojem sytuacji na froncie, generał brygady Władysław Langner nakazał swojemu zastępcy, generałowi brygady Maksymilianowi Milan-Kamskiemu organizację obrony linii Dniestru, wykorzystując do tego celu znajdujące się na terenie Okręgu Korpusu Nr VI ośrodki zapasowe.
15 września 1939 roku, w ramach przygotowań do obrony, w Ośrodku Zapasowym Podolskiej Brygady Kawalerii w Stanisławowie, został zorganizowany Pułk Kawalerii, na czele którego stanął zastępca dowódcy Ośrodka podpułkownik Włodzimierz Gilewski.
W związku z rozruchami nacjonalistów ukraińskich w rejonie Żydaczowa, oddział wspólnie z pułkiem piechoty podpułkownika Bezega z Ośrodka Zapasowego 21 Dywizji Piechoty Górskiej został skierowany do akcji pacyfikacyjnej. Następnie oba pułki weszły w skład Grupy „Stryj” generała brygady Stefana Dembińskiego.
17 września 1939 roku, w związku z agresją sowiecką, Grupa „Stryj” otrzymała ze Sztabu Naczelnego Wodza rozkaz przekroczenia granicy węgierskiej. Pułk do rana 18 września osłaniał Dniestr w okolicy Żydaczowa, następnie, idąc w tylnej straży oddziałów ppłk. Bezega, przez Sokołów i Wygodę, dotarł do granicy z Węgrami, którą przekroczył około godz. 16:00 19 września na Przełęczy Wyszkowskiej.
Obsada personalna pułku
- dowódca pułku – ppłk Włodzimierz Gilewski
- zastępca dowódcy pułku – mjr Stefan Starnawski
- dowódca 1 szwadronu – rtm. Władysław Trzecielski
- dowódca 2 szwadronu – rtm. Roman Podhorecki
- dowódca 3 szwadronu – rtm. Aleksander Rylke
- dowódca 4 szwadronu – rtm. rez. Jerzy Cielecki-Zaremba
- dowódca plutonu kolarzy - ppor. rez. Mieczysław Eckhardt
Zobacz też
- Obrona Lwowa 1939
- Podolska Brygada Kawalerii
Bibliografia
- Ryszard Dalecki: Armia "Karpaty". Rzeszów: Wydawnictwo LIBRA, 2009. ISBN 978-83-89183-47-7.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).