Pułk Piechoty im. Francesco Nullo
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1918 |
| Rozformowanie | 1919 |
| Patron | |
| Tradycje | |
| Kontynuacja | |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | |
Pułk Piechoty im. Francesco Nullo – oddział piechoty sformowany we Włoszech w 1918 roku, w ramach Armii Polskiej we Francji, z jeńców armii austro-węgierskiej narodowości polskiej.
Formowanie i zmiany organizacyjne
W ostatnich dniach grudnia 1918 i na początku stycznia 1919 w obozie La Mandria zorganizowano 12 kompanijny pułk piechoty im. Francesco Nullo[1]. Organizatorem i jego pierwszym dowódcą został por. Stefan Kluczyński, zaś dowódcami batalionów por. Piotr Sosialuk, por. Kałuski i por. Walczak[2]. Żołnierze kwaterowali w hangarach lotniczych po 400 osób w każdym. Tworzone pododdziały w zasadzie nie posiadały uzbrojenia, stąd też szkolenie ograniczało się do ćwiczeń gimnastycznych i musztry[2].
13 lutego 1919 pułk otrzymał sztandar ufundowany przez miasta Bergamo i Mediolan[2]. W czasie wręczenia obecny był między innymi włoski generał Michele Eraldo Rho. O uroczystości wręczenia sztandar obszerne wzmianki zamieściły gazety turyńskie i mediolańskie[3].
18 lutego 1919 pododdziały pułku wyjechały do Francji trzema transportami kolejowymi. II batalion (5 oficerów i 250 szeregowców) został skierowany do obozu wojskowego w Xertigny k. Epinatu, gdzie stanowił bazę dla formującego się tu pułków piechoty "Błękitnej Armii"[2].
Żołnierze pułku
| Dowódcy pułku | |||
|---|---|---|---|
| stopień | imię i nazwisko | okres pełnienia służby | kolejne stanowisko |
| por. | Stefan Kluczyński | XII 1918[1] – | |
Przypisy
- ↑ a b Zakrzewski 2016 ↓, s. 47.
- ↑ a b c d Faszcza 2010 ↓, s. 4.
- ↑ Zakrzewski 2016 ↓, s. 53.
Bibliografia
- Dariusz Faszcza: 54 pułk piechoty Strzelców Kresowych. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 2010. ISBN 978-83-62046-08-9.
- Bronisław Prugar-Ketling (red.): Księga chwały piechoty. Warszawa: Departament Piechoty MSWojsk, Warszawa 1937-1939. Reprint: Wydawnictwo Bellona, 1992.
- Józef Kula: Zarys historii wojennej 54-go pułku Strzelców Kresowych. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Piotr Sosialuk: Zarys historii wojennej 50-go pułku Strzelców Kresowych. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Leon Grzegorz Szuchatowicz: Zarys historii wojennej 53-go pułku Strzelców Kresowych. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Bartosz Zakrzewski: 18 Dywizja Piechoty WP w wojnie polsko-sowieckiej. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2016. ISBN 978-83-7543-415-6.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Polski obóz wojskowy w La Mandria di Chivasso. Poświęcenie czterech sztandarów ofiarowanych przez miasta włoskie czterem pułkom Armii Polskiej we Włoszech; 13 marca 1919 r. Koncern Ilustrowany Kurier Codzienny - Archiwum Ilustracji. Sygnatura: 1-H-280-1