Pu Songling

Pu Songling
Ilustracja
Nazwisko chińskie
Pismo uproszczone

蒲松龄

Pismo tradycyjne

蒲松齡

Hanyu pinyin

Pú Sōnglíng

Wade-Giles

P’u Sung-ling

Wymowa (IPA)

[pʰǔ sʊ́ŋ.lǐŋ]

Pu Songling (ur. 5 czerwca 1640 w Zichuan w prow. Shandong, zm. 25 lutego 1715) – chiński pisarz z czasów dynastii Qing.

Pochodził z ubogiej rodziny ziemiańsko-kupieckiej, która mogła mieć perskie, arabskie, lub tureckie korzenie. W wieku 19 lat zdał egzamin na stopień xiucai, lecz nie udało mu się zdać na wyższe stopnie przez resztę życia[1].

Tytuł urzędniczy otrzymał dopiero w wieku 72 lat, a przez prawie całe życie pracował jako prywatny nauczyciel, zbierając opowieści, które stały się podstawą dla Liaozhai Zhiyi (聊斋志异; Dziwnych opowieści zebranych w studiu Liaozhai)[2].

Opowieści to kolekcja 431 fantastycznych nowelek, w których świat duchów, bóstw, kobiet-lisów płynnie łączy się z rzeczywistością ówczesnych Chin; są szczytowym osiągnięciem gatunku „opowieści niesamowitych”, rozwijanego od czasów dynastii Tang, wywodzącego się z tradycji ustnych opowiadań, ale pisanego w języku klasycznym; bardzo zwarte (najkrótsze mają poniżej strony), kombinują element fantastyczny z ostrą satyrą społeczną i krytyką korupcji i upadku obyczajów warstwy urzędniczej.

Łącznie Pu Songling pozostawił po sobie 4 tomy poezji, 6 tomów esejów, kilka rozpraw językoznawczych i rolniczych i przede wszystkim – 8 tomów Opowieści[2]; przypisuje się mu też autorstwo powieści Xingshi yinyuan.

Przypisy

  1. ↑ Victor H Mair: The shorter Columbia anthology of traditional Chinese literature. New York: Columbia University Press, 2000, s. 485. ISBN 0-231-11998-4. (ang.)
  2. ↑ a b Tadeusz Żbikowski, Mnisi Czarnoksiężnicy..., Wstęp, str.8

Bibliografia

  • Pu Songling: Mnisi Czarnoksiężnicy, czyli niesamowite historie o dziwnych ludziach. Warszawa: Iskry, 2008. ISBN 978-83-244-0074-4.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie