Publio Fiori

Publio Fiori

(c) dati.camera.it, CC BY 4.0
Data i miejsce urodzenia	25 marca 1938 Rzym
Zawód, zajęcie	polityk, prawnik

Publio Fiori (ur. 25 marca 1938 w Rzymie^[1]) – włoski polityk, prawnik i samorządowiec, długoletni parlamentarzysta, w latach 1994–1995 minister transportu.

Życiorys

Z wykształcenia prawnik, studia ukończył w 1963. W połowie lat 60. pracował na Uniwersytecie La Sapienza w Rzymie. W 1964 został zatrudniony w Avvocatura dello Stato, urzędzie rzecznika generalnego zajmującego się ochroną praw i interesów państwa. W połowie lat 90. powrócił do prywatnej praktyki adwokackiej^[2].

Długoletni działacz Chrześcijańskiej Demokracji (DC). Był prezesem instytucji społecznej ONMI. W 1971 Został radnym miejskim w Rzymie, a w 1974 asesorem do spraw robót publicznych w administracji miejskiej. Od 1975 był radnym regionu Lacjum i przewodniczącym frakcji radnych DC^[2][3]. W 1977 został postrzelony w nogi i klatkę piersiową w trakcie zamachu zorganizowanego przez terrorystów ze skrajnie lewicowych Czerwonych Brygad^[3].

W 1979 po raz pierwszy wybrany do Izby Deputowanych. Sześciokrotnie z powodzeniem ubiegał się o reelekcję, zasiadając w niższej izbie włoskiego parlamentu do 2006^[1]. Był podsekretarzem stanu w resorcie poczty i telekomunikacji (1992–1993) oraz w resorcie zdrowia (1993–1994)^[1]. Po rozpadzie chadecji dołączył w 1994 do Sojuszu Narodowego^[3]. Od maja 1994 do stycznia 1995 pełnił funkcję ministra transportu w rządzie Silvia Berlusconiego^[1]. W 2001 został wiceprzewodniczącym Izby Deputowanych XIV kadencji^[2].

Od 2005 do 2006 należał do Chrześcijańskiej Demokracji dla Autonomii, później założył niewielkie chadeckie ugrupowanie pod nazwą Rifondazione DC^[3]. Po odejściu z parlamentu kontynuował praktykę adwokacką, a także został wykładowcą na prywatnym uniwersytecie LUMSA^[2].

Przypisy