Puch kielichowy

Puch kielichowy na niełupce mniszka lekarskiego.

Puch kielichowy (łac., ang. pappus) – włoski, łuseczki, szczecinki lub rąbek powstający z przekształconego kielicha kwiatu u niektórych roślin, głównie z rodziny astrowatych[1]. Puch kielichowy najczęściej służy do rozsiewania owoców, tworząc tzw. aparat lotny, ułatwiający ich długie utrzymywanie się w powietrzu i roznoszenie nieraz na znaczne odległości[2].

W przeciwieństwie do alergenów pyłkowych, puch kielichowy (np. u topoli) nie ma istotnego wpływu na powstawanie i przebieg chorób alergicznych[3].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
  2. ↑ Stanisław Tołpa, Jan Radomski: Botanika. Podręcznik dla Techników Rolniczych. Warszawa: PWRiL, 1971.
  3. ↑ Monika Świerczyńska-Krępa. Alergologia. 24-letni mężczyzna z wyciekiem z nosa. „Medycyna Praktyczna”. 4 (254), s. 98–102, kwiecień 2012. Cytat: Alergeny topoli mają niewielkie znaczenie kliniczne (chociaż wielu chorych uczulonych na alergeny traw uważa, że jest na nie uczulonych, widząc charakterystyczną białą otoczkę puchu otaczającą nasiona topoli na przełomie maja i czerwca). 

Media użyte na tej stronie

Taraxacum sect. Ruderalia MHNT.jpg
Autor:
Didier Descouens
, Licencja: CC BY-SA 4.0
Achane of Taraxacum sect. Ruderalia