Puchar Świata w skokach narciarskich w Trondheim
Puchar Świata w skokach narciarskich w Trondheim – zawody w skokach narciarskich, przeprowadzane w ramach Pucharu Świata w skokach narciarskich od sezonu 1990/1991. Areną zmagań jest skocznia Granåsen w Trondheim.
Dotąd rozegrano 21 konkursów, dwa z nich wygrali gospodarze. Trzykrotnie wygrywali Polacy - Adam Małysz w 2001 i Kamil Stoch w 2013 i 2018.
Historia
Po raz pierwszy w Trondheim Puchar Świata w skokach narciarskich został rozegrany w sezonie 1990/1991. Premierowy konkurs zakończył się zwycięstwem austriackiego zawodnika - Heinza Kuttina. Skoczek powtórzył swój sukces również w następnym roku, w którym rozegrano na Granåsen dwa konkursy. Drugim triumfatorem został świeżo upieczony mistrz olimpijski, fin Toni Nieminen. Następny konkurs rozegrano w sezonie 1995/1996. Drużynową rywalizację wygrali Finowie. Konkurs indywidualny z powodu złych warunków atmosferycznych został odwołany.
W marcu 1998 nad Trondheimsfjorden zawitał Turniej Nordycki. Pierwszą taką rywalizację na Granåsen wygrał Masahiko Harada z Japonii. Wyczyn ten powtórzył rok później jego rodak - Noriaki Kasai, który zwyciężył w całym cyklu skandynawskiego turnieju. Podobnie jak Sven Hannawald w 2000, który triumfował i w Trondheim, i w łącznej klasyfikacji Turnieju Nordyckiego.
9 marca 2001 roku zwycięstwo na Granåsen odniósł Polak - Adam Małysz, ustanawiając nowy rekord obiektu - 138,5 m (wygrał też cały Turniej Nordycki). Po raz ostatni Turniej Nordycki rozegrano w Trondheim w sezonie 2001/2002. Zwycięzcą (również turnieju) został fiński skoczek Matti Hautamäki.
W sezonie 2002/2003 zawody Pucharu Świata w Trondheim przeniesiono z marca na grudzień. Triumfował w nich Martin Höllwarth z Austrii i Norweg Sigurd Pettersen, dla którego to było pierwsze zwycięstwo w Pucharze Świata. Rok później ponownie triumfował zawodnik gospodarzy - Roar Ljøkelsøy. Drugi konkurs, z powodu zbyt silnie wiejącego wiatru, został odwołany.
W sezonie 2004/2005 oba konkury zakończyły się zwycięstwem Janne Ahonena. W sezonie 2005/2006 i 2006/2007 zawody, z powodu braku śniegu na Granåsen, przeniesiono do Lillehammer. Następne konkursy rozegrano dopiero w grudniu 2007. Sobotnie i niedzielne zmagania zakończyły się triumfem Thomasa Morgensterna.
W sezonie 2008/2009 w zawodach, już na przebudowanej skoczni, triumfowali Gregor Schlierenzauer i Simon Ammann.
W sezonie 2009/2010 konkursy zaplanowane na 5 i 6 grudnia 2009, z powodu problemów technicznych ze skocznią, zostały przeniesione do Lillehammer[1].
Od sezonu 2011/2012 zawody PŚ na Granåsen ponownie są rozgrywane w marcu. 8 marca 2012 konkurs zakończył się zwycięstwem Daiki Itō, który w drugiej serii ustanowił nowy rekord skoczni - 141 metrów.
15 marca 2013 roku zawody wygrał Kamil Stoch. Zwycięstwo zapewnił sobie skokami na odległość 131 i 140 m. Zdobyte punkty pozwoliły Polakowi awansować na trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. Na drugim miejscu uplasował się Richard Freitag, a na najniższym stopniu podium stanął triumfator z 2012 roku - Daiki Itō[2]. W konkursie rozegranym 7 marca 2014 roku zwyciężył Anders Bardal.
12 marca 2015 miały miejsce kolejne zawody w Trondheim. Zawody wygrał Niemiec Severin Freund przed Peterem Prevcem i Rune Veltą. W ostatnim konkursie PŚ, który zaplanowano na 10 lutego 2016 roku wygrał Prevc, stając się pierwszym Słoweńcem, który stanął na najwyższym stopniu podium na Granåsen, a pozostałe jego miejsca zajęli Stefan Kraft i Noriaki Kasai, który w drugiej serii wyrównał oficjalny rekord obiektu należący do Austriaka.
15 marca 2018 odbyły się kolejne zawody w Trondheim zaliczane do cyklu Raw Air. W trakcie konkursu dwukrotnie poprawiano rekord skoczni - najpierw Robert Johansson skoczył 145,5 m, a kilka minut po nim Kamil Stoch (zwycięzca tego konkursu i całego cyklu) poleciał o pół metra dalej - 146 metrów.
Podium poszczególnych konkursów PŚ w Trondheim
Mężczyźni
Kobiety
| Lp | Data | Skocznia | K[f]/HS | Uwagi | 1. miejsce | 2. miejsce | 3. miejsce |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1. | 14 marca 2019 | Granåsen | HS138 | RA, nocny |  Maren Lundby |  Juliane Seyfarth |  Eva Pinkelnig |
Najwięcej razy na podium w konkursach indywidualnych
Uwzględnieni zawodnicy, którzy zdobyli minimum 2 miejsca na podium (stan na 16 marca 2019)
| Miejsce | Zawodnik | Zwycięstwa | 2. miejsca | 3. miejsca | Razem |
|---|---|---|---|---|---|
| 1. |  Janne Ahonen | 2 | 1 | 1 | 4 |
| 2. | Heinz Kuttin | 2 | 0 | 0 | 2 |
| Thomas Morgenstern | 2 | 0 | 0 | 2 | |
 Kamil Stoch | 2 | 0 | 0 | 2 | |
| 5. |  Noriaki Kasai | 1 | 1 | 2 | 4 |
| 6. | Stefan Kraft | 1 | 2 | 1 | 4 |
| 7. | Martin Höllwarth | 1 | 1 | 1 | 3 |
| Gregor Schlierenzauer | 1 | 1 | 1 | 3 | |
| 9. | Adam Małysz | 1 | 1 | 0 | 2 |
| Sigurd Pettersen | 1 | 1 | 0 | 2 | |
| Matti Hautamäki | 1 | 1 | 0 | 2 | |
 Peter Prevc | 1 | 1 | 0 | 2 | |
| 13. | Toni Nieminen | 1 | 0 | 1 | 2 |
| Masahiko Harada | 1 | 0 | 1 | 2 | |
| Sven Hannawald | 1 | 0 | 1 | 2 | |
 Simon Ammann | 1 | 0 | 1 | 2 | |
| Daiki Itō | 1 | 0 | 1 | 2 | |
| 18. | Ernst Vettori | 0 | 2 | 0 | 2 |
| Richard Freitag | 0 | 2 | 0 | 2 | |
| Andreas Kofler | 0 | 2 | 0 | 2 | |
| Andreas Stjernen | 0 | 2 | 0 | 2 | |
| 22. | Michael Uhrmann | 0 | 1 | 1 | 2 |
| 23. | Andreas Widhölzl | 0 | 0 | 2 | 2 |
Najwięcej razy na podium według państw
Stan na 16 marca 2019
| Miejsce | Państwo | Zwycięstwa | 2. miejsca | 3. miejsca | Razem |
|---|---|---|---|---|---|
| 1. | Austria | 7 | 10 | 6 | 23 |
| 2. | Finlandia | 5 | 4 | 3 | 12 |
| 3. | Japonia | 4 | 2 | 4 | 10 |
| 4. | Norwegia | 3 | 3 | 5 | 11 |
| 5. | Polska | 3 | 1 | 0 | 4 |
| 6. | Niemcy | 2 | 3 | 5 | 10 |
| 7. | Słowenia | 1 | 1 | 1 | 3 |
| 8. |  Szwajcaria | 1 | 0 | 1 | 2 |
| 9. |  Szwecja | 0 | 1 | 0 | 1 |
 Czechy | 0 | 1 | 0 | 1 | |
| 11. |  Włochy | 0 | 0 | 1 | 1 |
Zobacz też
Uwagi
- ↑ Do sezonu 2003/04 włącznie FIS podając rozmiar skoczni posługiwała się punktem konstrukcyjnym
- ↑ Konkurs pierwotnie miał się odbyć w Falun.
- ↑ a b Konkurs odwołany z powodu niekorzystnych warunków atmosferycznych.
- ↑ a b c d e f Konkurs odwołany i przeniesiony do Lillehammer.
- ↑ Konkurs odwołany z powodu zagrożenia koronawirusem.
- ↑ Do sezonu 2003/04 włącznie FIS podając rozmiar skoczni posługiwała się punktem konstrukcyjnym
Przypisy
- ↑ Tadeusz Mieczyński: Skoki Narciarskie: PŚ w Trondheim przeniesiony do Lillehammer. skijumping.pl, 2009-11-27. [dostęp 2010-08-26].
- ↑ Paweł Guzik: PŚ w Trondheim: Kamil Stoch ponownie najlepszy! (pol.). Skijumping.pl, 2013-03-15. [dostęp 2013-12-27].
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Media użyte na tej stronie
Flaga Finlandii
.svg)
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.