Puchar Trzech Narodów 2002
| |||
| |||
| 13 lipca 2002 – 17 sierpnia 2002 | |||
| Drużyny |  Australia Nowa Zelandia Południowa Afryka | ||
| Szczegóły turnieju | |||
| Zwycięzca | Nowa Zelandia | ||
| Bledisloe Cup | Australia | ||
| Statystyki turnieju | |||
| Liczba meczów | 6 | ||
| Statystyki indywidualne | |||
| Najwięcej punktów | Mehrtens (47)[1] | ||
| Najwięcej przyłożeń | Joubert (3)[2] | ||
Puchar Trzech Narodów 2002 (2002 Tri Nations Series) – siódma edycja Pucharu Trzech Narodów, corocznego turnieju w rugby union rozgrywanego pomiędzy zrzeszonymi w SANZAR trzema najlepszymi zespołami narodowymi półkuli południowej - Australii, Nowej Zelandii i RPA. Turniej odbywał się systemem kołowym pomiędzy 13 lipca a 17 sierpnia 2002.
W inauguracyjnym meczu turnieju widzowie na Jade Stadium nie zobaczyli żadnego przyłożenia, a drużyny Nowej Zelandii i Australii borykały się z trudnymi warunkami atmosferycznymi, z których lepiej wyszli zawodnicy All Blacks[3][4]. Nowozelandczycy umocnili się na prowadzeniu w tabeli dzięki bonusowemu zwycięstwu w meczu przeciwko Springboks[5][6].
Zawodnikom z RPA nie udało się wygrać również kolejnego spotkania, tym razem z Australijczykami, pomimo pościgu od stanu 24:3, kiedy to zdobyli cztery przyłożenia z rzędu, na które Wallabies odpowiedzieli tylko trzema karnymi. W trakcie meczu wywiązała się bójka, w wyniku której dwóch Australijczyków otrzymało żółte kartki, tak jak i południowoafrykański sprawca całego zamieszania. Już w doliczonym czasie gry australijski kapitan, George Gregan, mając do dyspozycji karnego, który pozbawiłby Springboks bonusowego punktu, podyktował wznowienie gry w formacji młyna – decyzja okazała się słuszna, gdyż Chris Latham zdobył czwarte, dające bonusowy punkt, przyłożenie[7][8].
Kolejny mecz decydował o Bledisloe Cup – w obecności blisko osiemdziesięciu tysięcy kibiców[9] zgromadzonych na Telstra Stadium Australijczycy w stylu, który prezentowali od kilku sezonów, w ostatniej akcji rozstrzygnęli mecz na swoją korzyść, jednocześnie broniąc tego trofeum. Jeszcze w 71 minucie to All Blacks prowadzili 8:14, jednak atak Wallabies zaowocował akcją za pięć punktów. Ironicznie, dającego wygraną celnego karnego Matt Burke wykonanał z tego samego miejsca, co nieudane podwyższenie kilka minut wcześniej[10][11].
Ostatnie dwa mecze turnieju odbyły się w Południowej Afryce. W pierwszym z nich gospodarze podejmowali Nowozelandczyków. W wyrównanym meczu, w którym padło sześć przyłożeń, górą ostatecznie byli All Blacks, jednakże wynik został ustalony dopiero w 72 minucie, przez większość spotkania oscylując w okolicach remisu[12][13]. Emocje sportowe przyćmił jednak incydent tuż po rozpoczęciu drugiej połowy spotkania – na boisko wtargnął jeden z kibiców atakując sędziego głównego. Dzięki interwencji graczy (m.in. Richiego McCaw) napastnik został unieszkodliwiony, jednak irlandzki arbiter, Dave McHugh, wskutek ataku został kontuzjowany i nie mógł kontynuować sędziowania tego meczu, w czym zastąpił go Anglik, Chris White[14][15].
Tytuł był na szali do ostatniego spotkania – Australijczycy mieli szansę na końcowy triumf, warunkiem było bonusowe zwycięstwo nad RPA, dodatkowo różnicą przynajmniej 26 punktów. Wallabies dobrze zaczęli spotkanie, kopiąc trzy karne z rzędu, kolejne 26 punktów zdobyli jednak gospodarze. Próbując bronić korzystnego wyniku, pozwolili jednak odrodzić się Australijczykom, którzy zdobywając trzy przyłożenia i punkty z karnego wyszli na prowadzenie 26:31. Zwycięstwo Wallabies wydawało się więc przesądzone, gdyż gospodarze kończyli spotkanie w czternastu – za czerwoną kartkę w 70 minucie z boiska został bowiem usunięty Marius Joubert[16]. Przyłożenie Springboks już w doliczonym czasie gry doprowadziło do remisu, a jego zdobywca, Werner Greeff, dołożył kolejne dwa punkty z podwyższenia[17][18]. Wynik ten oznaczał, że reprezentanci RPA nie zakończyli turnieju z zerowym dorobkiem zwycięstw, a jednocześnie pierwszy od 1999 roku tytuł przypadł reprezentacji Nowej Zelandii[19].
Tabela
| Pozycja | Zespół | Mecze | Punkty | Punkty bonusowe | Tabela punktowa | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Rozegrane | Wygrane | Remisy | Przegrane | Zdobyte | Stracone | Różnica | ||||
| 1 | Nowa Zelandia | 4 | 3 | 0 | 1 | 97 | 65 | +32 | 3 | 15 |
| 2 | Australia | 4 | 2 | 0 | 2 | 91 | 86 | +5 | 3 | 11 |
| 3 | Południowa Afryka | 4 | 1 | 0 | 3 | 103 | 140 | -37 | 3 | 7 |
Mecze
| 13 lipca 2002 sędzia: Jonathan Kaplan | Nowa Zelandia | 12 - 6 | Australia | Jade Stadium, Christchurch widzów: 40 000 |
Punkty: Mehrtens 12 (4K) Robinson | (6 - 3) Relacja | Punkty: Burke 6 (2K) |
| 20 lipca 2002 sędzia: Stuart Dickinson | Nowa Zelandia | 41 - 20 | Południowa Afryka | Westpac Stadium, Wellington widzów: 38 000 |
| Punkty: Mehrtens 16 (2pd dg 3K) Howlett 5 (P) Marshall 5 (P) Hammett 5 (P) Thorne 5 (P) Robertson 5 (P) | (21 - 13) Relacja | Punkty: Pretorius 7 (2pd K) Greeff 8 (P dg) Joubert 5 (P) Joubert |
| 27 lipca 2002 sędzia:  Steve Lander | Australia | 38 - 27 | Południowa Afryka | The Gabba, Brisbane widzów: 37 278 |
| Punkty: Burke 15 (3pd 3K) Mortlock 8 (P K) Tune 5 (P) Latham 10 (2P) Paul, Harrison | (27 - 10) Relacja | Punkty: Pretorius 7 (2pd K) Joubert 10 (2P) Skinstad 5 (P) Russell 5 (P) Greeff |
| 3 sierpnia 2002 sędzia: André Watson | Australia | 16 - 14 | Nowa Zelandia | Telstra Stadium, Sydney widzów: 79 543 |
| Punkty: Burke 6 (2K) Rogers 5 (P) Sharpe 5 (P) | (8 - 3) Relacja | Punkty: Mehrtens 9 (3K) McCaw 5 (P) |
| 10 sierpnia 2002 sędzia:  Dave McHugh / Chris White | Południowa Afryka | 23 - 30 | Nowa Zelandia | Kings Park Stadium, Durban widzów: 52 000 |
| Punkty: Pretorius 18 (P 2pd dg 2K) de Kock 5 (P) | (17 - 17) Relacja | Punkty: Mehrtens 10 (2pd 2K) Mauger 5 (P) Howlett 5 (P) MacDonald 5 (P) 1 karne przyłożenie |
| 17 sierpnia 2002 sędzia: Paddy O’Brien | Południowa Afryka | 33 - 31 | Australia | Ellis Park, Johannesburg widzów: 62 500 |
| Punkty: Greeff 13 (P 4pd) Russell 5 (P) Paulse 10 (2P) van Niekerk 5 (P) Barry Joubert | (14 - 9) Relacja | Punkty: Burke 13 (2pd 3K) Gregan 3 (dg) Cannon 5 (P) Rogers 5 (P) Kefu 5 (P) |
Przypisy
- ↑ Rugby Union - ESPN Scrum - Statsguru - Test matches - Player records
- ↑ Rugby Union - ESPN Scrum - Statsguru - Test matches - Player records
- ↑ True grit brings its own reward (ang.). nzherald.co.nz. [dostęp 2012-02-26].
- ↑ All Blacks claim close-run Bledisloe victory (ang.). espnscrum.com. [dostęp 2012-02-26].
- ↑ All Blacks batter Boks (ang.). news.bbc.co.uk. [dostęp 2012-02-26].
- ↑ All Blacks rise above brawling (ang.). telegraph.co.uk. [dostęp 2012-02-26].
- ↑ Australia hold off Springbok surge (ang.). telegraph.co.uk. [dostęp 2012-02-26].
- ↑ Wallabies slip home against Springboks (ang.). nzherald.co.nz. [dostęp 2012-02-26].
- ↑ Burke has last word as Australia retain cup (ang.). telegraph.co.uk. [dostęp 2012-02-26].
- ↑ Wallabies retain Bledisloe in thriller (ang.). espnscrum.com. [dostęp 2012-02-26].
- ↑ Burke breaks All Blacks hearts (ang.). news.bbc.co.uk. [dostęp 2012-02-26].
- ↑ All Blacks close in on Tri nations title (ang.). espnscrum.com. [dostęp 2012-02-26].
- ↑ Attack on referee clouds win for All Blacks (ang.). telegraph.co.uk. [dostęp 2012-02-26].
- ↑ Referee hurt in fan attack (ang.). news.bbc.co.uk. [dostęp 2012-02-26].
- ↑ Evil attack overshadows epic clash (ang.). nzherald.co.nz. [dostęp 2012-02-26].
- ↑ Clockwatch: SA 33-31 Australia (ang.). news.bbc.co.uk. [dostęp 2012-02-26].
- ↑ Greeff steals Springbok win (ang.). telegraph.co.uk. [dostęp 2012-02-26].
- ↑ Springboks deny Wallabies (ang.). news.bbc.co.uk. [dostęp 2012-02-26].
- ↑ Wallaby defeat hands title to All Blacks (ang.). espnscrum.com. [dostęp 2012-02-26].
Media użyte na tej stronie
Autor: https://phabricator.wikimedia.org/diffusion/GOJU/browse/master/AUTHORS.txt, Licencja: MIT
An icon from the OOjs UI MediaWiki lib.
Autor: https://phabricator.wikimedia.org/diffusion/GOJU/browse/master/AUTHORS.txt, Licencja: MIT
An icon from the OOjs UI MediaWiki lib.
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
Autor: Ta grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape przez ed g2s (dyskusja), a następnie ręcznie zedytowana, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Yellow card (association football).
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.
Autor: Autor nie został podany w rozpoznawalny automatycznie sposób. Założono, że to Ed g2s (w oparciu o szablon praw autorskich)., Licencja: CC-BY-SA-3.0
Red card (football).
- This card in other colors
Yellow card
Orange card
Red card
Blue card
Black card
White card
IRFU flag first made public in 1925, comprised of the traditional four provinces of Ireland shields and other older elements, to resolve the issue of what flag to fly for the Ireland rugby team at international rugby games.