Pulsoksymetr
Pulsoksymetr – urządzenie elektroniczne służące do nieinwazyjnego pomiaru saturacji krwi, wykorzystujące pomiar pochłaniania przez tkanki promieniowania o dwóch różnych długościach fal metodą pulsoksymetrii.
Zasada działania
Działa na zasadzie pomiaru pochłaniania przez czerwone krwinki w naczyniach włosowatych promieniowania o dwóch różnych długościach fali – czerwonego i podczerwonego[1]. Mierzony sygnał składa się z dwóch składowych: stałej i zmiennej (pulsującej)[2][3]. Składowa zmienna opisuje absorbancję pulsującej krwi tętniczej[2][3]. Na podstawie pomiaru oblicza się stopień nasycenia hemoglobiny tlenem (SpO2)[3]. Pulsoksymetr mierzy też tętno[3][4].
Budowa
Pulsoksymetr składa się z jednostki centralnej oraz czujnika[2]. Dostępne są również przenośne wersje[4] zasilane przez baterie oraz specjalnie przystosowane wersje militarne.
Stosowanie
Czujnik pulsoksymetru zakłada się zazwyczaj na palec u ręki[4]. Niektóre rodzaje zakłada się na palec u nogi, płatek ucha[4], a u noworodków na stopę lub nadgarstek. W zależności od potrzeb używa się czujników jednorazowych oraz wielokrotnego użycia.
Prawidłowy poziom saturacji tlenem wynosi od 95 do 99%. Alarm ostrzegający przed niedotlenieniem powinien być ustawiony na poziom 94%[5]. Pulsyksometry są kalibrowane do pracy na podstawie badań na ochotnikach dla saturacji w zakresie od 80% do 100%, a wartości mniejsze są jedynie ekstrapolowane[2][6]. Dokładność pomiaru jest mniejsza w przypadku podwyższonych poziomów karboksyhemoglobiny, methemoglobiny lub bilirubiny[6], a błąd pomiaru jest większy przy niższych wartościach saturacji (do 5%). Błękit metylenowy również obniża poziom mierzonej saturacji[7][6], podobnie jak ciemne lakiery do paznokci[7].
Przypisy
- ↑ Smith, Pinnock i Lin 2012 ↓, s. 814.
- ↑ a b c d Smith, Pinnock i Lin 2012 ↓, s. 815.
- ↑ a b c d Aitkenhead, Smith i Rowbotham 2008 ↓, s. 231.
- ↑ a b c d Rybicki 2009 ↓, s. 216.
- ↑ Rybicki 2009 ↓, s. 217.
- ↑ a b c Aitkenhead, Smith i Rowbotham 2008 ↓, s. 232.
- ↑ a b Smith, Pinnock i Lin 2012 ↓, s. 816.
Bibliografia
- Alan R. Aitkenhead, Graham Smith, David J. Rowbotham: Anestezjologia. Wyd. II. T. 1. Wrocław: Urban & Partner, 2008. ISBN 978-83-7609-005-4.
- Zbigniew Rybicki: Intensywna terapia dorosłych. Lublin: Makmed, 2009. ISBN 978-83-927780-4-2.
- Tim Smith, Collin Pinnock, Ted Lin: Podstawy Anestezjologii, Wydanie Trzecie. Warszawa: DB Publishing, 2012. ISBN 978-83-62526-05-5.
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.
Media użyte na tej stronie
The Star of Life, medical symbol used on some ambulances.
Star of Life was designed/created by a National Highway Traffic Safety Administration (US Gov) employee and is thus in the public domain.