Punkt siodłowy
Punkt siodłowy – pojęcie z zakresu geometrii i analizy matematycznej, w których jest definiowane inaczej:
- punkt na krzywej, powierzchni lub ogólnie hiperpowierzchni, o tej właściwości, że w dowolnym jego otoczeniu znajdują się punkty leżące po obydwu stronach stycznej (prostej stycznej, płaszczyzny lub hiperpłaszczyzny) w tym punkcie. Inna definicja mówi o punkcie zerowej krzywizny[1].
- Dla przypadku jednowymiarowego pojęcie to sprowadza się do punktu przegięcia. Zwykle jednak o punkcie siodłowym mówi się dla powierzchni (dwuwymiarowych).
- Pojęcie używane jest także w analizie, najczęściej w odniesieniu do funkcji dwóch zmiennych rzeczywistych. Punktem siodłowym takiej funkcji jest punkt siodłowy jej wykresu. W ogólności jest to punkt stacjonarny niebędący ekstremum[2]. Tak rozumiany punkt siodłowy nie jest tożsamy z punktem przegięcia – jest jego bardzo szczególnym przypadkiem, z zerową pochodną.
Powierzchnia z punktem siodłowym bywa nazywana siodłem[3]. Nazwa pochodzi od kształtu siodła (zobacz rysunek obok), które jest prostą ilustracją powierzchni z punktami siodłowymi. Termin pojawił się najpóźniej w 1922 roku, w dziele G.N. Watsona A Treatise on the Theory of Bessel Functions[4].
Zobacz też
- Paraboloida hiperboliczna – przykład powierzchni typu siodłowego
Przypisy
- ↑ powierzchnia minimalna, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2022-01-23] .
- ↑ Eric W. Weisstein , Saddle Point, [w:] MathWorld [online], Wolfram Research (ang.). [dostęp 2022-01-23].
- ↑ Eric W. Weisstein , Saddle, [w:] MathWorld [online], Wolfram Research (ang.). [dostęp 2022-01-23].
- ↑ Jeff Miller, Saddle point [w:] Earliest Known Uses of Some of the Words of Mathematics (S) (ang.), MacTutor History of Mathematics archive, mathshistory.st-andrews.ac.uk [dostęp 2022-01-23].