Pustelnia parmeńska
 | |||
| Autor | Stendhal | ||
|---|---|---|---|
| Typ utworu | powieść obyczajowa | ||
| Data powstania | 1839 | ||
| Wydanie oryginalne | |||
| Język | język francuski | ||
| Data wydania | 1839 | ||
| Wydawca | Ambroise Dupont | ||
| |||
Pustelnia parmeńska (fr. La Chartreuse de Parme) – powieść Stendhala, opublikowana w 1839 roku[1].
Treść Pustelni parmeńskiej
W powieści tej Stendhal opowiada dzieje Fabrycego del Dongo - młodszego syna mediolańskiego arystokraty i bogacza. Fabrycy, nie mogąc znaleźć w rodzinnym domu szczęścia i miłości, ucieka z Italii i przyłącza się do armii Napoleona (wątek autobiograficzny). Bierze udział w bitwie pod Waterloo.
Po powrocie przybywa do swej ukochanej ciotki Giny Sanseverina, do Parmy i decyduje się na wybór kariery duchownej. Nie przeszkadza mu to utrzymywać miłosnych stosunków z aktorką Mariettą. Zazdrosny o nią, zabija jej admiratora i musi uciekać z Parmy. Przez jakiś czas przebywa w Bolonii, a kiedy w końcu w tajemnicy wraca do miasta, zostaje zdekonspirowany i uwięziony w wieży Farnese. Tam zakochuje się w Klelii Conti, córce komendanta więzienia. Ta pomaga mu w ucieczce, ale dręczona wyrzutami sumienia ślubuje Bogu, że już nigdy więcej go nie zobaczy, po czym wychodzi za innego. Fabrycy tymczasem zostaje arcybiskupem Parmy.
Po latach tłumione uczucie pomiędzy nimi wybucha na nowo, jednak aby nie złamać przysięgi, kochankowie spotykają się tylko nocą. Z tego burzliwego związku przychodzi na świat syn, który wkrótce umiera. Załamana Klelia, przekonana, że to kara Boża, umiera niedługo po nim. Fabrycy, zrozpaczony po utracie ukochanej i dziecka, rezygnuje ze stanowiska i zamyka się w pustelni. Umiera w opinii świętości.
Odbiór powieści
Pustelnia parmeńska, w przeciwieństwie do Czerwonego i czarnego, zyskała uznanie już za życia autora. Stało się tak za sprawą pochlebnej recenzji opublikowanej przez Honoré de Balzaca[2].
Sposób przedstawienia bitwy pod Waterloo (nie jest to zaplanowane, rozegrane strategicznie wydarzenie historyczne, ale zbiór chaotycznych epizodów) wpłynął na innych autorów, m.in. Lwa Tołstoja i Ernesta Hemingwaya[2].
Simone de Beauvoir chwaliła ją za silne postacie kobiece[2].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Jess Nevins, The Victorian Bookshelf: An Introduction to 61 Essential Novels, McFarland, 21 kwietnia 2016, s. 21, ISBN 978-1-4766-6500-9 [dostęp 2016-10-19] (ang.).
- ↑ a b c Jess Nevins, The Victorian Bookshelf: An Introduction to 61 Essential Novels, McFarland, 21 kwietnia 2016, s. 22, ISBN 978-1-4766-6500-9 [dostęp 2016-10-19] (ang.).
Linki zewnętrzne
- Pustelnia parmeńska w serwisie Wolne Lektury
- Polskie wydania powieści dostępne w bibliotece Polona
Media użyte na tej stronie
Illustration of The Charterhouse of Parma (1839) by Stendhal (1783-1842)