Puttkamerowie
Puttkamerowie (von Puttkamer) – pomorska rodzina, która uległa germanizacji w pierwszej połowie XVI wieku.
Istnieje hipoteza, iż Puttkamerowie są potomkami rodu Święców, którzy zniknęli z areny politycznej mniej więcej wówczas, gdy pojawiło się nazwisko Puttkamer, stanowiące zniemczoną formę wyrazu „podkomorzy”. Za tą hipotezą przemawia także fakt, iż Święcowie piastowali także stanowisko podkomorzych. Zarówno Święcowie, jak i Puttkamerowie mieli w swoim herbie rybogryfa.
Piotr Święca oraz jego bracia Jaśko i Wawrzyniec zawarli w 1307 roku układ z margrabiami brandenburskimi, w którym obiecali im ułatwić opanowanie Pomorza Gdańskiego. Piotr z Nowego został zimą 1307/1308 uwięziony przez Władysława I Łokietka, co nie zapobiegło najazdowi brandenburskiemu. Główna linia Święców wygasła wkrótce po 1357 roku. Boczna ich gałąź o przydomku „Podkomorzy” znana była później jako von Puttkamer.
Z czasem Puttkamerowie stali się jedną z najbogatszych rodzin możnowładztwa pomorskiego. Majątki rodowe Puttkamerów znajdowały się głównie na terenie ziemi miasteckiej i słupskiej, a centrum ich włości stanowiło leżące 2 km od Kołczygłów – Barnowo.
Przedstawiciele
- Ellinor von Puttkamer
- Georg Ludwig von Puttkamer
- Jacek Antoni Puttkamer
- Johanna von Puttkamer
- Robert von Puttkamer
- Wawrzyniec Puttkamer
Siedziby
- Główczyce - pałac
- Grąbkowo - pałac
- Karzniczka - pałac
- Kołczygłówki - pałac
- Łubno - pałac
- Trzebielino - pałac
Bibliografia
- Jarosław Ellwart „Bismarck na Pomorzu – ślady historyczne"
Media użyte na tej stronie
